Menu

Link do Grobonet

Licznik

Liczba wyświetleń:
9635269

Orszak Trzech Króli w Działoszynie

Mieszkańcy Działoszyna dali świadectwo wiary w to, że Syn Boży stał się jednym z nas oraz wspólnie świętowali dzień Objawienia Pańskiego w czasie Orszaku Trzech Króli, który drugi zorganizowali parafia pw. św. Marii Magdaleny w Działoszynie z proboszczem ks. Janem Skibińskim, Akcja Katolicka z prezes Małgorzatą Frańczak i Parafialny Okrągły Stół Rycerzy Kolumba z koordynatorem Stanisławem Godszlingiem. Orszak rozpoczął się Mszą św. o godz. 11.30 pod przewodnictwem  abp. seniora Stanisława Nowaka.

Następnie barwny, radosny korowód prowadzony przez Trzech Króli przeszedł ulicami parafii. Uczniowie szkół działoszyńskich, a także najmłodsi z Publicznego Przedszkola nr 1 „Bajka” zaprezentowali sześć scen jasełkowych, których mottem były słowa: „Wiele dróg prowadzi do Boga: Dobro, Prawda, Piękno”, nawiązujące do jednego z kazań bożonarodzeniowych bł. Jana Pawła II. Młodzi z przejęciem przedstawili m.in. anioła wskazującego drogę do stajenki, walkę dobra ze złem, narodzenie Jezusa czy dwór Heroda. Przy akompaniamencie Orkiestry Dętej Cementowni „Warta” kolędowały liczne, całe rodziny w koronach, ze śpiewnikami, radując się z narodzenia Pańskiego i wyśpiewując chwalę nowonarodzonemu Zbawicielowi, ponieważ tegoroczny orszak odbył  się pod hasłem: „Kolędujmy!” i jego celem było rodzinne przeżywanie uroczystości Objawienia Pańskiego. – Dzieci, rodzice, dziadkowie dali piękne świadectwo radości ewangelicznej, jednocześnie przekonując innych, że Dobra Nowina jest atrakcyjna – mówi ks. Jan Skibiński.

Ważny moment orszaku  – pokłon Trzech Króli nastąpił na placu kościelnym. Tam też czekała na uczestników atrakcja – żywa szopka ustawiona na cały dzień, przy której wystąpił zespół „Contra” z koncertem kolęd. Orszak zakończyło biesiadowanie przy żurku z kuchni polowej.

Beata Pieczykura

 

Orszrak Trzech Kroli AD 2014

Wsparli:

- UK-POL SP. Z O.O. TARTAK

- Zakład Kredowy „Minerał”

- Urząd Miasta i Gminy w Działoszynie

- Firma „Jorg”

- Zakład Produkcyjno-Handlowy „Edmal”

- Nadwarciański Bank Spółdzielczy w Działoszynie

- Sonpex A i K Janeczek s.j.

- Zakład Przetwórstwa Owoców i Warzyw WaldiBen"

- Rafael – Dom Wydawniczy w Krakowie

- Zakład Przetwórstwa Mięsnego i Wyrobu Wędlin Bak – Pol w Gomunicach

- Hektor Sp. z o.o

- Osrodek Szkolenia Kierowców  „Godszling”

- GS Działoszyn

 

Uświetnili:

- Orkiestra Cementowni „Warta”

- Jacek Wojtal - organista

- Zespół „Contra”

 

Pomogli:

- Policja Działoszyn

- Parafialna Służba Porządkowa

 

Dziękujemy:

- dzieciom i młodzieży: z Przedszkola Bajka w Działoszynie, dzieciom ze Szkół Podstawowych nr 1 i nr 2 z Działoszyna oraz Trębaczewa, dzieciom i młodzieży z Ośrodka Szkolno-wychowaczego w Działoszynie, młodzieży Gimnazjum Jana Pawła II w Działoszynie oraz młodzieży z Zespołu Szkół im. Marii Skłodowskiej-Curie w Działoszynie.

- dyrekcjom i nauczycielom za włączenie się w organizację OTK oraz przygotowanie scen jasełkowych

- hodowcom zwierząt

- wszystkim aktorom

 

- RYCERZOM KOLUMBA

- AKCJI KATOLICKIEJ

- WOLONTARIUSZKOM

- I WIELU, WIELU LUDZIOM DOBREJ WOLI

 

Zimowisko 2014

 Zwyczajem lat ubiegłych w dniach 20-24 stycznia w naszej parafii zostało zorganizowane w naszej parafii zimowisko dla dzieci pozostających na ten czas w domu.

Plan każdego dnia był pełen atrakcji i każdy mógł znaleźć coś dla siebie. Już pierwszego dnia po powitaniu i podzieleniu na grupy, rozpoczęły się zajęcia. Z racji zbliżającego się dnia babci i dziadka, stworzone zostały piękne i kolorowe laurki specjalnie na tą okazję. Po śniadaniu dzieci udały się pod opieką opiekunów do Biblioteki Publicznej. Tam pan dyrektor Adam Piotrowski i pani Wanda Kukla opowiadali nam, dlaczego warto odwiedzać często to miejsce, co ciekawego można znaleźć na uginających się od książek regałach, a także o tym z jaką pasją wykonują tą pracę. Otóż praca bibliotekarza to nie tylko wypożyczanie książek oraz układanie ich na regałach, to również dbanie o ich stan, często jest to polecenie jakiejś ciekawej pozycji czy też zwykła pomoc w odszukaniu lub wybraniu jednej z kilku publikacji.

Dzień drugi upłynął nam pod znakiem balu przebierańców: zauważyć dało się księżniczkę, cygankę, Zorro, czy też piosenkarkę. Podczas zabawy nie zabrakło tańców oraz występów solowych i grupowych. Dzieci chętnie śpiewały znane im piosenki, zachęcając przy tym do zabawy swoich kolegów i koleżanki. Jak na każdym balu nie mogło zabraknąć króla i królowej balu, którzy zostali wybrani spośród najlepiej bawiących się dzieci.

Środa była dniem sportu, już od rana toczyły się emocjonujące mecze w piłkarzyki, turnieje szachowe, czy też warcabów. Młodsze dzieci  chętnie grały w gry planszowe, po śniadaniu uczestnicy zimowiska w świetnych nastrojach udali się na halę sportową. Chłopcy z zapałem ruszyli na boisko do piłki nożnej, dziewczynki natomiast wybrały tenis stołowy. A ile było śmiechu przy odbijaniu i gonieniu tej małej piłeczki, uśmiech sam malował się na ich ustach. Chłopcy z zaangażowaniem walczyli natomiast o każdego gola, bieganie za tą trochę większą piłką to dopiero jest frajda.

We czwartek dzieci udały się na wycieczkę autokarową do Sieradza i Zduńskiej Woli. W Sieradzu odwiedzili Kolegiatę Wszystkich Świętych, tam ks. Jarosław Szpolorowski opowiedział historię parafii, ciekawostki, a także opowiedział o znajdujących się w świątyni malowidłach. Następnie mali podróżnicy udali się na chwilę odpoczynku do kina, by obejrzeć film i nabrać sił na dalsze zwiedzanie. Po seansie  dzieci zobaczyły jeszcze w Zduńskiej Woli Muzeum św. Maksymiliana Marii Kolbego, fascynujące a zarazem bardzo pouczające były dla nich historie z jego życia a także możliwość bliskiego poznania miejsca gdzie mieszkał i żył ten święty człowiek.

Piątek - dzień ostatni zimowisk, jak miło było przypomnieć sobie jeszcze raz ten pełen atrakcji tydzień.  Zdjęcia i filmiki, które ubawiły dzieci do łez to świetne wspomnienie na lata. Można zobaczyć również wszystko to co umknęło uwadze.

Na koniec tego wspólnego tygodnia każdo z dzieci otrzymało okolicznościowy dyplom za udział  w zimowisku. Dzieci podziękowały również  ks. Proboszczowi za umożliwienie im spędzenia w tak miły sposób ferii i wyraziły chęci na kolejne zimowiska.

 

Ad limina Apostolorum

W ramach wizyty „Ad limina Apostolorum” Ojciec Święty Franciszek spotkał się 7 lutego na audiencji z wszystkimi członkami Konferencji Episkopatu Polski. W słowie przekazanym polskim biskupom nawiązał do zbliżającej się kanonizacji Jana Pawła II. „Towarzyszy on nam z Nieba i przypomina, jak ważna jest komunia duchowa i duszpasterska między biskupami” – wskazywał papież Franciszek. Podkreślił, że jedność biskupów „w wierze, w miłości, w nauczaniu i trosce o dobro wspólne wiernych” jest punktem odniesienia dla całej wspólnoty kościelnej. „Nikt i nic niech nie wprowadza podziałów między wami, drodzy bracia!” – apelował.

Podczas spotkań z poszczególnymi grupami biskupów w ramach wizyty Ad limina papież Franciszek miał okazję bliżej zapoznać się z sytuacją Kościoła w naszym kraju. „Podczas naszych spotkań w minionych dniach otrzymałem potwierdzenie, że Kościół w Polsce ma ogromny potencjał wiary, modlitwy, miłosierdzia i praktyki chrześcijańskiej” - zauważył. W dalszej części przemówienia Ojciec Święty wskazał biskupom pola pracy duszpasterskiej, które szczególnie dziś wymagają większej troski.

„Przede wszystkim w sferze zwyczajnego duszpasterstwa chciałbym skoncentrować waszą uwagę na rodzinie” – podkreślił papież Franciszek. –  „Trzeba postawić sobie pytanie, w jaki sposób pomóc rodzinom żyć i docenić zarówno chwile radości, jak i chwile bólu i słabości”. Ojciec Święty zwrócił uwagę na dramat rozwodów i zaapelował o troskę duszpasterską wobec rozwiedzionych. „Duszpasterze wezwani są do postawienia sobie pytania, w jaki sposób pomóc tym, którzy żyją w tej sytuacji, aby nie czuli się wykluczeni z Bożego miłosierdzia, z braterskiej miłości innych chrześcijan i z troski Kościoła o ich zbawienie; nad tym, w jaki sposób pomóc im, żeby nie porzucili wiary i wychowywali swoje dzieci w pełni doświadczenia chrześcijańskiego”. Z drugiej strony Papież zachęcił do dobrego przygotowania młodych do małżeństwa, „aby mogli coraz bardziej odkrywać piękno tej więzi” i umieli ominąć „pułapkę mentalności odrzucenia”.

„Perspektywa najbliższego Światowego Dnia Młodzieży, który odbędzie się w Krakowie w 2016 roku, każe mi myśleć o młodych, którzy – wraz ze starszymi – są nadzieją Kościoła” – podkreślił papież Franciszek. Zwrócił uwagę, że mimo możliwości komunikacji dzięki nowym technologiom, zanikają bezpośrednie relacje, wymiana doświadczeń. Zachęcił biskupów do wychodzenia naprzeciw tęsknocie młodych „za czymś głębszym, co dowartościowałoby w pełni ich osobowość”. Taką szansę stanowi uczestnictwo w ruchach i stowarzyszeniach katolickich czy wolontariat w dziełach miłosierdzia. Papież widzi też taką szansę w katechezie. „Wiem, że w Polsce uczestniczy w niej większość uczniów w szkołach. Osiągają oni dobrą znajomość prawd wiary. Jednakże religia chrześcijańska nie jest abstrakcyjną wiedzą, ale egzystencjalną znajomością Chrystusa, osobistą relacją z Bogiem, który jest miłością. Być może trzeba położyć większy nacisk na kształtowanie wiary przeżywanej jako relacja, w której doświadcza się radości bycia kochanym i zdolnym do kochania” – zwrócił uwagę biskupom.

Mimo że sytuacja powołaniowa w Polsce jest raczej stabilna, papież apeluje: „Niech jednak Kościół w Polsce nadal niestrudzenie modli się o nowe powołania do kapłaństwa!” Jak podkreśla, na biskupach spoczywa odpowiedzialność za zaangażowanie w duszpasterstwie powołaniowym i za dobre przygotowanie kandydatów w seminariach. Papież zaznacza, że musi to być nie tylko formacja intelektualna i duszpasterska, ale także formacja ludzka i duchowa. Przypomniał słowa bł. Jana Pawła II, wypowiedziane w Szczecinie w 1987 r., o tym, że kapłani winni być na wzór Chrystusa „dla innych”, a stylem życia bliscy przeciętnej, raczej uboższej rodziny. Ojciec Święty, zwracając uwagę na problem mniejszej liczby kandydatek do zakonów,  zachęcił do modlitwy o powołania żeńskie. „Niech zakonnice będą gotowe stawić czoła nawet trudnym i wymagającym zadaniom i misjom, które jednak dowartościują ich zdolności intelektualne, emocjonalne i duchowe, ich talenty i charyzmaty osobiste” – podkreślił Papież w przemówieniu do polskich biskupów.

Ostatnie wezwanie Ojca Świętego dotyczyło troski o ubogich. „Bądźcie blisko nich!” – prosił polskich biskupów. Wyraził też wdzięczność za działalność charytatywną Kościoła w Polsce.  „Nadal zachęcajcie waszych kapłanów, zakonników i wszystkich wiernych, by mieli «wyobraźnię miłosierdzia» i zawsze ją praktykowali” – napisał papież Franciszek.

Ojciec Święty ucieszył się z zapewnienia, że Kościół w Polsce modli się za niego i za jego posługę, jakie na początku audiencji wyraził abp Józef Michalik, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. „Przychodzimy dziś do Ciebie jako nauczyciela wiary” – mówił w przemówieniu wstępnym abp Michalik. – „Dla nas każdy papież jest nie tylko następcą św. Piotra w perspektywie historycznej, ale i zastępcą Chrystusa w perspektywie wiary”. Przewodniczący Episkopatu podziękował Ojcu Świętemu za decyzję o kanonizacji bł. Jana Pawła II, jak również bł. Jana XXIII.

„Kościół w Polsce ma swoje problemy, obawy i wady, bo nawet może więcej niż inne narody odczuwamy smutne dziedzictwo grzechu pierworodnego pogłębione dziedzictwem komunizmu, a także współczesnym naporem sekularyzmu, który agresywnie dziś depcze wszelką świętość. Także świętość praw natury” – mówił przewodniczący Episkopatu. Zapewnił, że polscy biskupi są „autentycznie jednością w sprawach wiary, moralności i dyscypliny duszpasterskiej”. Arcybiskup Michalik przedstawił też rys duszpasterski Kościoła w Polsce i ponowił zaproszenie papieża Franciszka do Polski.

„Niech Ojciec Święty nie traci nigdy odwagi, bo nigdy nie jest sam, i niech Mu nie zabraknie również odwagi, aby i nam stawiać wymagania, upomnieć ilekroć trzeba, i podnosić wzwyż aż do pełnej jedności z Chrystusem” – zwracał się abp Michalik do Ojca Świętego Franciszka.

 

II Parafialny Bal Karnawałowy

Do historii przeszedł już Bal Karnawałowy, zorganizowany przez naszą Parafię w restauracji VIP w dniu 1 marca 2014 r.  Wzięło w nim udział 146 osób. Bardzo serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy przyczynili się do zorganizowania balu, a więc: członkom Akcji Katolickiej, Rycerzom Kolumba, księżom. Dziękujemy właścicielom Restauracji VIP, zespołowi „Contra”, Pani Marzenie Biedroń i dzieciom za pokaz tańca towarzyskiego, Bartoszowi Jagielskiemu za piękny koncert. Nade wszystko dziękujemy uczestnikom balu za stworzenie prawdziwej atmosfery radości.

Pieszo na kanonizację

Martyna i Tomasz, ona z Gdańska on z Sopotu zatrzymali się na nocleg w Środę Popielcową na plebani w Działoszynie. Poznali się na szlaku pielgrzymkowym w Hiszpanii. Później stopem, każde osobno byli na beatyfikacji Jana Pawła II. Jednego dnia zupełnie przypadkowo spotkali się na parkingu koło Wenecji. Teraz postanowli już razem udać się pieszo na kanonizację Papieża - Polaka. Przed nimi, według obliczeń,  czterdzieśći dni drogi do pokonania. Z dobrym humorem, śpiewem na ustach i modlitwą w sercu idą i wierzą, że zrealizują swój życiowy plan. Ona młodszy oficer pływająca po morzach i oceanach, on programista planują z dnia na dzień dalszą wedrówkę. Dzisiaj będą nocować u sióstr w Częstochowie. Jutro gdzie nocleg?, tego jeszcze nie wiedzą. Wyspani, po rannej Eucharystii i śniadaniu wyszli z plebani. Obiecują pamięć i modlitwę, a my będziemy wspierać ich duchowo. Może kiedyś zawitają znowu do Działoszyna z Gdańską Pielgrzymką. Na dzisiaj  dziękujemy im za świadectwo wiary i życzymy zrealizowania planów. Jeszcze nie wiedzą, gdzie bedzie następna pielgrzymka. Martyna po kolejnych rejsach zatęskni za lądem, Tomasz przy pomocy tabletu wyznaczy trasę i być może jeszcze raz wyruszą na pielgrzymkowy szlak

Dziękujemy za dwie kadencje

Abp Józef Michalik został wybrany na stanowisko przewodniczącego KEP podczas 326. zebrania plenarnego, które obradowało w dniach 17-18 marca 2004 r. w Warszawie. Biskupi powierzyli mu tę odpowiedzialność ponownie podczas 347. Zebrania Plenarnego KEP obradującego w marcu 2009 r. Zgodnie ze statutem Konferencji, funkcję tę można pełnić bez przerwy przez dwie kolejne kadencje.

 

Upłynęły dwie kolejne kadencje abp. Józefa Michalika. Jaki to był czas? Jaki był dotychczasowy przewodniczący? Biskupi mówią, że nigdy nie odmówił nikomu głosu, że zawsze czuli jego życzliwość. Jego następca abp Stanisław Gądecki ceni w nim, że „nie owija rzeczy w bawełnę” i jest człowiekiem otwartym,  roztropny i mądry, mówi kazania, które budzą sumienia i burzą „święty spokój”, oddany sprawie Kościoła i pokorny. Te 10 lat to był czas, w którym Kościół w Polsce miał dobrego przedstawiciela. 

Nowy ks. Prymas

Arcybiskupem najstarszej w Polsce metropolii w Gnieźnie został jeden z najmłodszych biskupów w polskim Episkopacie – bp Wojciech Polak. Jako kustosz relikwii św. Wojciecha, noszący tytuł prymasa Polski, zachowuje on honorowe pierwszeństwo pośród biskupów.

Arcybiskup Wojciech Polak urodził się 19 grudnia 1964 r. w Inowrocławiu. Pochodzi z parafii pw. św. Mikołaja i Konstancji w Gniewkowie. W 1983 roku, po zdaniu egzaminu dojrzałości w III Liceum Ogólnokształcącym w Toruniu, rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie; ukończył je 21 czerwca 1988 uzyskaniem stopnia magistra w zakresie teologii moralnej na Papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu. Święcenia kapłańskie przyjął 13 maja 1989 roku w katedrze gnieźnieńskiej  z rąk kard. Józefa Glempa, prymasa Polski.

W latach 1989-1991 był wikariuszem w parafii farnej w Bydgoszczy i jednocześnie sekretarzem rezydującego tam gnieźnieńskiego biskupa pomocniczego Jana Nowaka, wikariusza biskupiego dla miasta Bydgoszczy. Dekretem Prymasa Polski w 1991 roku skierowany został na studia specjalistyczne z zakresu teologii moralnej w Wyższym Instytucie Teologii Moralnej Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego w Rzymie. W latach 1991-1993 odbył studia licencjackie, ukończone dnia 20 czerwca 1993 roku tytułem licencjata teologii moralnej. Studia doktoranckie uwieńczył 13 listopada 1995 roku obroną pracy doktorskiej na temat: Chiesa, peccato, riconciliazione. Il rapporto tra l'ecclesiologia e la dimensione ecclesiale del peccato e della riconciliazione nell'insegnamento del Magistero postconciliare, przygotowaną pod kierunkiem o. prof. Bruno Hidbera CSSR;  została ona opublikowana w 1996 roku. Dnia 20 czerwca 1996 roku otrzymał dyplom doktora teologii moralnej.

Abp Henryk Muszyński, metropolita gnieźnieński 1 września 1995 roku mianował go prefektem Prymasowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie oraz wykładowcą teologii moralnej w tymże seminarium oraz w Prymasowskim Instytucie Teologicznym w Gnieźnie i Prymasowskim Instytucie Kultury Chrześcijańskiej w Bydgoszczy. Od 1 października 1996 roku podjął także wykłady z teologii moralnej ogólnej i szczegółowej w WSD Misjonarzy Ducha św. w Bydgoszczy.

W dniu 1 grudnia 1998 roku powołany został przez Prorektora Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na stanowisko adiunkta w Zakładzie Teologii Moralnej i Duchowości Wydziału Teologicznego tejże uczelni. Od 1 sierpnia 1999 roku został rektorem Prymasowskiego WSD w Gnieźnie i pełnomocnikiem dziekana Wydziału Teologicznego UAM ds. organizacji studiów w Sekcji w Gnieźnie. Był rektorem kościoła św. Jerzego na Zamku Gnieźnieńskim i kanonikiem gremialnym Kapituły Kolegiackiej. W marcu 2003 roku wybrany został jej prepozytem. Był członkiem Kolegium Konsultorów i zastępcą redaktora Studia Gnesnensia. Z urzędu, jako rektor seminarium, wchodził również w skład Rady Duszpasterskiej i Rady Kapłańskiej, której był sekretarzem.

8 kwietnia 2003 roku Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej; jego stolicą tytularną było Monte di Numidia. 4 maja 2003 roku w katedrze gnieźnieńskiej konsekrowany został na biskupa przez abp. Henryka Muszyńskiego. Od 8 maja 2003 roku pełnił funkcję wikariusza generalnego archidiecezji gnieźnieńskiej, przewodniczącym Wydziału Katechizacji i Szkół Katolickich Kurii Metropolitalnej Gnieźnieńskiej, przewodniczącym Referatu ds. Zakonnych i przewodniczącym Referatu Duszpasterstwa Młodzieży. 21 czerwca 2003 roku mianowany został dyrektorem Archidiecezjalnego Studium Pastoralnego dla Kapłanów i członkiem Rady Programowej Studium. Z dniem 1 stycznia 2004 roku powołany na przewodniczącego Rady Wydawniczej Prymasowskiego Wydawnictwa Gaudentinum, a po jej reorganizacji, z dniem 1 marca 2005 r.  został ustanowiony przewodniczącym Rady Ekonomicznej tegoż wydawnictwa.

W Konferencji Episkopatu Polski w 2005 roku został wybrany odpowiedzialym za duszpasterstwo powołań w Polsce, gdzie kieruje m.in. pracami Krajowej Rady Duszpastertwa Powołań. Udział w prcach Europejskiego Centrum Powołań spowodował, że Konferencja Episkopatów Europy (CCEE) wybrała go w 2006 roku jednocześnie delagatem CCEE do spraw powołań w Europie oraz przewodniczącym EVS (Europejskiego Centrum Powołań). W kolejnych latach został członkiem Komisji ds. Duchowieństwa, Komisji Charytatywnej i Rady ds. Młodzieży przy KEP. W czasie 349. posiedzenia plenarnego KEP, 7 października 2009, został wybrany członkiem Rady Stałej, a podczas kolejnego posiedzenia na Jasnej Górze, 26 listopada Delegatem Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Emigracji. W związku z tym był wiele razy zapraszany przez Polonię w różnych krajach z posługą duszpasterską.

Z doświadczeń zdobytych w czasie siedmioletniej posługi biskupiej mógł skorzystać, gdy w wieku 47 lat został sekretarzem generalnym KEP w październiku 2011 r. w czasie 356. Zebrania Plenarnego w Przemyślu. Po wybraniu go na sekretarza generalnego KEP podkreślał, że nowe zadanie podejmuje przede wszystkim jako służbę.

W tym duchu, wraz z Prezydium Episkopatu, kontynuował  rozmowy z przedstawicielami Kościoła Prawosławnego Rosji. Ich rezultatem było Wspólne Przesłanie o Pojednaniu Narodów Rosji i Polski podpisane przez abp. Józefa Michalika i patriarchę Cyryla. Rok później została podpisana podobna deklaracja, tym razem polsko-ukraińska.

Jako biskup starał się przybliżyć pracę konferencji biskupów w wykładach na wyższych uczelniach oraz poprzez Dzień Otwartych Drzwi na 30-lecie budynku Sekretariatu Episkopatu. Rok temu gościł w Warszawie sekretarzy generalnych Europy na dorocznym spotkaniu, a z wieloma z nich utrzymywał stałe kontakty.

Z bp. Polakiem, jako sekretarzem generalnym KEP, wiele razy kontaktowali się przedstawiciele parlamentu i rządu RP. Brał on też czynny udział w pracach Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu. W ramach Kościelnej Komisji Konkordatowej uczestniczył w pracach w sprawie przekształcenia Funduszu Kościelnego.

Kierował pracami Sekretariatu KEP. Spod jego pióra wychodziły propozycje telegramów, oświadczeń i komunikatów, wraz ze współpracownikami opracował szereg dokumentów Episkopatu. Zajmował jednoznaczne stanowisko w sprawach pedofilii.  W czasie jego kadencji został m.in. powołany koordynator ds. ochrony dzieci i młodzieży przy KEP.

Nawet w czasie pobytu w Warszawie wspierał w pracy duszpasterskiej Prymasa Polski w swej macierzystej diecezji gnieźnieńskiej. Był współorganizatorem pielgrzymki biskupów do Ziemi Świętej w 2013 r. Jednym z ostatnich jego pomysłów duszpasterskich było zorganizowanie cyklu kazań rekolekcyjnych w okresie tegorocznego Wielkiego Postu. Rok temu w Kostrzynie nad Odrą głosił katechezy na Przystanku Jezus. Wiele razy brał udział w spotkaniach młodych nad Lednicą.

Przez blisko dwa i pół roku współpracował z abp. Józefem Michalikiem jako przewodniczącym KEP, a ostatnie dwa miesiące – z nowo mianowanym abp. Stanisławem Gądeckim, który w czasie jego studiów przez trzy lata był jego wicerektorem w seminarium duchownym w Gnieźnie, a w 2003 roku współkonsekrował go na biskupa.

Abp Wojciech Polak chętnie rozmawia z dziennikarzami, gromadzi ich wokół siebie, słucha ich opinii. Po 2,5 roku pracy jako sekretarz generalny Episkopatu wraca do swojej diecezji. W wieku 49 lat został arcybiskupem metropolitą gnieźnieńskim i prymasem Polski.

 

 

Zbiórka na rzecz misji

Kraków i Misterium Męki Pańskiej

5 kwietnia 2014 roku w ramach przygotowań do kanonizacji Jana Pawła II Akcja Katolicka zorganizowała autokarową pielgrzymkę do Krakowa śladami Ojca Świętego Jana Pawła II. Po porannej mszy świętej odprawionej przez ks. Proboszcza Jana Skibińskiego wyruszyliśmy w drogę z modlitwą i śpiewem. Zwiedzanie miasta królów i świętych rozpoczęliśmy od Wawelu. Zachwyciła nas katedra z konfesją św. Stanisława, sarkofagami królewskimi oraz czarnym krzyżem, przed którym modliła się św. Jadwiga. W bocznej kaplicy poświęconej naszemu Ojcu Świętemu całowaliśmy Jego relikwie. Ulicą Kanoniczą, gdzie mieści się Muzeum Archidiecezjalne im. Kardynała Karola Wojtyły, następnie przez największy w Europie  Rynek Główny doszliśmy do Bazyliki Mariackiej.

Wielkim przeżyciem było dla nas zwiedzanie Światowego Centrum Jana Pawła II. Zostało ono powołane w 2006 roku przez kardynała Stanisława Dziwisza jako odpowiedź na poruszające słowa Ojca Świętego „Nie lękajcie się! Otwórzcie, otwórzcie  na oścież drzwi Chrystusowi!”. Centrum Jana Pawła II strzeże, utrwala i pogłębia papieskie dziedzictwo oraz promuje wartości, jakimi żył  i o których nauczał Jan Paweł II. W Kościele Relikwii ks. Proboszcz Jan Skibiński otrzymał w darze od kustosza Centrum lampion ze światełkiem – Kanonizacyjną Iskrę Miłosierdzia.

Wieczorem uczestniczyliśmy w Misterium Męki Pańskiej, które po raz 82 zostało wystawione przez Towarzystwo Salezjańskie na scenie Wyższego Seminarium Duchownego. W tym roku w Misterium Paschy wkomponowano historię pięciu wychowanków salezjańskich, niesprawiedliwie skazanych na śmierć w czasie II wojny światowej. Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił ich błogosławionymi męczennikami podczas pielgrzymki do Polski w 1999 r. Na zakończenie misterium usłyszeliśmy fragment homilii, którą Ojciec Święty wygłosił podczas mszy beatyfikacyjnej w Warszawie (...) „Błogosławieni męczennicy wołają do naszych serce: uwierzcie, że BÓG JEST MIŁOŚCIĄ, uwierzcie na dobre i na złe”(...) .

Wrażenia z Misterium Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Pana Jezusa na długo pozostaną w naszej pamięci i wpłyną na głębsze przeżywanie Wielkiego Tygodnia i Świąt Wielkanocnych.   

 

 

Wdzięczni za Rekolekcje

Kim jesteś i co tu robisz! Jesteśmy dziećmi Bożymi, przez chrzest włączeni do wspólnoty Kościoła.

Czcigodny Księże Rekolekcjonisto,

Tymi słowami rozpocząłeś nasze Święte rekolekcje wielkopostne.  Jesteśmy bardzo wdzięczni, że po raz drugi zechciałeś przybyć do naszej parafii, aby głosić Słowo Boże jako duchowe przygotowanie nas do radosnego przeżywania Świąt Zmartwychwstania Pańskiego. W swoich naukach zwróciłeś uwagę na naszą Wiarę, jaka ona jest, jaka jest jej wielkość. Podkreśliłeś, że Wiara to czyny, to łaska poznania Boga, jeżeli nie jest pogłębiana to wygasa. Wreszcie fundamentem naszej Wiary są Boże Przykazania, musimy zaufać Bogu i jemu się podobać.

Z wielkim zapałem wsłuchiwaliśmy się w to wszystko co Pan Bóg chce nam powiedzieć poprzez Twoje słowa. W dniu pokuty przypomniałeś, że Bóg nas kocha i przebacza nam nasze grzechy. Co nam pozostało? – wrócić do Boga, pojednać się z rodziną i bliźnim, odmienić swoje życie i żyć po Bożemu.

W ostatnim dniu nauk przedstawiłeś nam wzorzec prawdziwie katolickiej rodziny, w której nie powinno zabraknąć wzajemnej miłości i szacunku. Dbajmy o to, abyśmy trwali przy Jezusie Zmartwychwstałym i nigdy nie zmienili się w postać Judasza przedstawionego przez Leonarda da Vinci.

Jak wykorzystamy te rekolekcje, czy powrócimy do Boga umocnieni Wiarą? Twoje słowa na długo pozostaną w naszych sercach.

Na koniec naszych wspólnych spotkań i rozważań chcemy Ci Księże serdecznie podziękować za te Święte rekolekcje i będziemy polecać Cię w modlitwach opiece Matce Bożej, a na dalsze lata pracy duszpasterskiej i naukowej życzymy, aby Twe ziarna padały na żyzne ziemie i wydały plon stokrotny.

Kanonizacja dwóch papieży

Odważni pasterze XX wiekuhomilia Papieża Franciszka

W centrum dzisiejszej niedzieli wieńczącej Oktawę Wielkanocy, a którą Jan Paweł II zechciał poświęcić Miłosierdziu Bożemu, znajdują się chwalebne rany Jezusa zmartwychwstałego.

Pokazał je już po raz pierwszy, gdy ukazał się apostołom, wieczorem tego samego dnia po szabacie, w dniu Zmartwychwstania. Ale tamtego wieczoru nie było Tomasza i gdy inni powiedzieli mu, że widzieli Pana, odpowiedział, że jeśli nie zobaczy i nie dotknie tych ran, nie uwierzy. Osiem dni później Jezus ukazał się ponownie w Wieczerniku, pośród uczniów i był tam również Tomasz. Zwrócił się wówczas do niego i poprosił, by dotknął Jego ran. Wówczas ten szczery człowiek, przyzwyczajony do osobistego sprawdzania, ukląkł przed Jezusem i powiedział: „Pan mój i Bóg mój” (J 20, 28).

Rany Jezusa są zgorszeniem dla wiary, ale są również sprawdzianem wiary. Dlatego w ciele Chrystusa Zmartwychwstałego rany nie zanikają, lecz pozostają, gdyż rany te są trwałym znakiem miłości Boga do nas i są niezbędne, by wierzyć w Boga. Nie po to, by wierzyć, że Bóg istnieje, ale aby wierzyć, że Bóg jest miłością, miłosierdziem i wiernością. Święty Piotr, cytując Izajasza, pisze do chrześcijan: „Krwią Jego ran zostaliście uzdrowieni” (1 P 2, 24; por. Iz 53, 5).

Św. Jan XXIII i św. Jan Paweł II mieli odwagę oglądania ran Jezusa, dotykania Jego zranionych rąk i Jego przebitego boku. Nie wstydzili się ciała Chrystusa, nie gorszyli się Nim, Jego krzyżem. Nie wstydzili się ciała swego brata (por. Iz 58, 7), ponieważ w każdej osobie cierpiącej dostrzegali Jezusa. Byli to dwaj ludzie mężni, pełni parezji [szczerości] Ducha Świętego i złożyli Kościołowi i światu świadectwo dobroci Boga i Jego miłosierdzia.

Byli kapłanami, biskupami i papieżami dwudziestego wieku. Poznali jego tragedie, ale nie byli nimi przytłoczeni. Silniejszy był w nich Bóg; silniejsza była w nich wiara w Jezusa Chrystusa, Odkupiciela człowieka i Pana historii; silniejsze było w nich miłosierdzie Boga, które objawia się w tych pięciu ranach; silniejsza była macierzyńska bliskość Maryi.

W tych dwóch ludziach kontemplujących rany Chrystusa i świadkach Jego miłosierdzia była "żywa nadzieja" wraz z "radością niewymowną i pełną chwały" (1 P 1,3.8). Nadzieja i radość, jaką zmartwychwstały Chrystus daje swoim uczniom i których nic i nikt nie może ich pozbawić. Paschalna nadzieja i radość, przeszedłszy przez tygiel odarcia z szat, ogołocenia, bliskości z grzesznikami aż do końca, aż do mdłości z powodu goryczy tego kielicha. Oto są nadzieja i radość, jaką dwaj święci papieże otrzymali w darze od zmartwychwstałego Pana i z kolei przekazali obficie Ludowi Bożemu, otrzymując za to nagrodę wieczną.

Tą nadzieją i tą radością żyła pierwsza wspólnota wierzących w Jerozolimie, o której mówią nam Dzieje Apostolskie (por. 2, 42-47). Jest to wspólnota, w której żyje się tym, co najistotniejsze z Ewangelii, to znaczy miłością, miłosierdziem, w prostocie i braterstwie.

Taki obraz Kościoła miał przed sobą Sobór Watykański. Św. Jan XXIII i św. Jan Paweł II współpracowali z Duchem Świętym, aby odnowić i dostosować Kościół do jego pierwotnego obrazu, który nadali mu święci w ciągu wieków. Nie zapominajmy, że to właśnie święci prowadzą Kościół naprzód i sprawiają, że się rozwija. Zwołując Sobór, św. Jan XXIII okazał taktowne posłuszeństwo Duchowi Świętemu, dał się Jemu prowadzić i był dla Kościoła pasterzem, przewodnikiem, który sam był prowadzony. To była jego wielka posługa dla Kościoła. Był papieżem posłuszeństwa Duchowi Świętemu.

W tej posłudze Ludowi Bożemu św. Jan Paweł II był papieżem rodziny. Kiedyś sam tak powiedział, że chciałby zostać zapamiętany jako papież rodziny. Chętnie to podkreślam w czasie, gdy przeżywamy proces synodalny o rodzinie i z rodzinami, proces, któremu na pewno On z nieba towarzyszy i go wspiera.

Niech ci obaj nowi święci pasterze Ludu Bożego wstawiają się za Kościołem, aby w ciągu tych dwóch lat procesu synodalnego był on posłuszny Duchowi Świętemu w posłudze duszpasterskiej dla rodziny. Niech nas obaj nauczą, byśmy nie gorszyli się ranami Chrystusa, abyśmy wnikali w tajemnicę Bożego Miłosierdzia, które zawsze żywi nadzieję, zawsze przebacza, bo zawsze miłuje.

Papież Franciszek

 

Koncert, 27 kwietnia 2014 r

Rozpoczęcie XXI Dni Kultury Chrześcijańskiej

11 maja 2014 r. w naszym kościele zainaugurowano XXI Dni Kultury Chrześcijańskiej w Działoszynie. Podczas sumy słowo Boże wygłosił ks. dr Sebastian Kępa. Mówił o katolikach niepraktykujących i wyjaśniał na czym polega nielogiczność takiego sformułowania. Nieodzownym elementem ludzi wierzących jest kultura, która ma swoje źródło w Bogu. Ludzie tworzący różnorodne dzieła mają tego świadomość.

Po zakończeniu mszy – została otwarta wystawa fotografii z pobytów Ojca Św. Jana Pawła II w Częstochowie zatytułowana „Spotkanie z Janem Pawłem II”. Ekspozycję stanowią zbiory autorstwa Zdzisława Sowińskiego, reżysera, operatora filmowego, fotografa.

 

Spotkanie z prof. Januszem Kaweckim

18 maja, niejako na zakończenie Dni Kultury Chrześcijańskiej gościliśmy prof. Janusza Kaweckiego, świadka wielu wydarzeń z życia kościoła w Polsce. Podczas mszy św. mówił o drogowskazach, które zostawił nam św. Jan Paweł II. Do nauki papieża należy wracać przy każdej, nadarzającej się okazji. Po mszy odbyło się spotkanie z Panem Profesorem w salce na plebani. Tu z kolei mówił o zagrożeniach płynących z nieumiejętnego korzystania z mass mediów. Zachęcał do wyboru przedstawicieli, którzy będą nas reprezentować w Parlamencie Europejskim i muszą to być ludzie na wskroś wyznający wartości chrześcijańskie. Pan Profesor podawał  konkretne sposoby sprawdzania kandydatów np. z wykorzystaniem internetu. Na zakończenie spotkania Ks. Proboszcz  wyraził wdzięczność Panu Profesorowi i jego małżonce za przybycie i ubogacenie nas w treści pozwalające na szersze spojrzenie na sposoby komunikowania się we współczesnym świecie.

Pan prof. Janusz Kawecki, w 1966 ukończył studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Krakowskiej. W 1972 uzyskał stopień doktora, a w 1978 habilitował. W 1992 otrzymał tytuł naukowy profesora.

Wykłada na Politechnice Krakowskiej, gdzie objął funkcję dyrektora Instytutu Mechaniki Budowli. Zasiada w radzie naukowej Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. Od 1993 do 1996 był członkiem Prezydium Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego. Jest członkiem Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk. Wchodził także w skład Zespołu Kierunków Technicznych Państwowej Komisji Akredytacyjnej. Działał w Polskim Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, Krakowskim Towarzystwie Technicznym i Krakowskiej Izbie Budowlanej.

Jest publicystą i felietonistą Telewizji Trwam, Radia Maryja, "Naszego Dziennika" i "Mojej Rodziny". Prowadzi przegląd tygodnika katolickiego "Źródło" w tych mediach. Jest przewodniczącym Zespołu Wspierania Radia Maryja na antenie którego prowadzi audycję "Głos z Krakowa". Kawaler Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie

 

 

 

 

 

 

Pierwsze śluby s. Agnieszki Chybińskiej, naszej parafianki

6 lipca 2014 r. Siostry nowicjuszki złożyły swoje pierwsze śluby zakonne.

Ja s. Filipa Miś, Ja s. Agnieszka Chybińska ślubuję Tobie Święty Trójjedyny Boże na jeden rok czystość, ubóstwo i posłuszeństwo - zabrzmiało w kaplicy Trójcy Świętej w Sulejówku. Siostry przez dwa lata podczas nowicjatu przygotowywały się do tej chwili. Głównym celebransem na uroczystości I profesji zakonnej był o. Konrad Keller SVD. Wraz z całą wspólnotą w Sulejówku i zgromadzonymi gośćmi, krewnymi przeżywały tę uroczystość, oddania Bogu serca i życia. Od wielu lat pierwsze śluby składa się w Zgromadzeniu sióstr Werbistek dnia szóstego lipca. Jest to moment, gdy biały welon zamienia się na granatowy, a na piersi spoczywa krzyż. To widoczne znaki. Welon i krzyż to, również symbole tego, co poprzez śluby dokonuje się między człowiekiem, a Bogiem, człowiekiem, a wspólnotą, z którą wiąże się na drodze ku Bogu. Siostra najpierw otrzymuje od kapłana płonącą świecę. Wypowiada się wtedy słowa modlitwy: Przyjmij droga Siostro tę płonącą świecę, którą po raz pierwszy otrzymałaś przy Chrzcie Świętym(...) jeśli teraz przez śluby zakonne pogłębiasz swoje oddanie Chrystusowi (...) bądź pewna, że Chrystus będzie Twoim światłem, a Ty w Nim światłem dla świata. Następnie następuje poświęcenie krzyży znaku umiłowania Jezusa nas, aż do końca i modlimy się aby Ta, która będzie go nosić była zdolna do całkowitego oddania się Jemu w miłości - Z Chrystusem przybita do krzyża nie żyj już dla siebie ale dla Tego, który dla Ciebie umarł i zmartwychwstał.  Siostry otrzymują welon wyraz oblubieńczego oddania Jezusowi i poprzez welon stają się widocznym znakiem zaślubin Chrystusa z Kościołem - przyjmij welon jako znak Twojego pełnego oddania się Chrystusowi i służbie Kościoła.                                  Niedługo przed ślubami, do każdej wspólnoty w Polsce trafiły listy napisane jeszcze przez Siostry nowicjuszki. Pisały m.in. „Stając w obliczu tajemnicy Bożego wybrania do szczególnego naśladowania Chrystusa na drodze rad ewangelicznych, dzielimy się naszą radością, nadzieją i oczekiwaniem na dzień, kiedy złożymy Trójjedynemu Bogu nasze ślubowanie. Radość jest tym większa, ze nasze Fiat w roku jubileuszowym, kiedy nasze Zgromadzenie przeżywa 125 rocznicę swego założenia.(...) Świadome naszej słabości, kruchości i niestałości prosimy(...) o Waszą modlitewną pamięć. Pragniemy więc modlić się za Was i u Boga bogatego w łaskę i miłosierdzie wypraszamy dla Was łaski potrzebne do życia w nowej wspólnocie i dobrego owocowania”. Siostry wraz ze złożeniem ślubów rozpoczęły okres junioratu. Siostry Agnieszka i Filipa i Wiktoria będą przez pierwszy rok we wspólnocie w Raciborzu. s. Wiktoria Sarkisian pochodząca z Ukrainy złoży śluby w swej Ojczyźnie 15.08.14, a potem na czas ścisłego junioratu pozostanie w Polsce. Kochane Siostry cieszcie się bliskością Pana, pośród nowych obowiązków, Wasze serca niech wypełnia Jego pokój. Niech modlitwa, którą celebrans wypowiadał na koniec Mszy Świętej w czasie, której złożyłyście Wasze śluby spełnia się i dodaje sił. Bóg, który daje święte zamiary i doprowadza je do skutku, niech Cię nieustannie otacza swoją łaską, abyś w duchu wiary wypełniała obowiązki swego powołania. Niech Cię uczyni świadkiem i głosicielem swej Bokiej miłości wśród wszystkich narodów. Niech łaskawie utrwali na wieczność więzy, którymi na ziemi związał Cię z Chrystusem. Amen, niech się stanie.


/artykuł ze strony internetowej sióstr werbistek/

 

Spotkanie integracyjne Rycerzy Kolumba

Rycerze z Rady 14955 z Częstochowy oraz Rycerze z tej Rady skupieni w Parafialnym Okrągłym Stole w Działoszynie zorganizowali 26 lipca 2014 roku spotkanie integracyjne. W spotkaniu uczestniczyło 35-ciu Rycerzy, w większości z Rodzinami. Spotkanie rozpoczęło się Mszą Świętą, którą celebrował Ks. Jan Skibiński. Po zakończeniu Eucharystii delegacja Rycerzy odwiedziła grób zmarłego Brata Jana Łakomego, który był członkiem naszej Rady. Wspólne bycie razem kontynuowaliśmy rozgrywając mecz piłkarski między drużynami reprezentującymi Rycerzy z Częstochowy i z Działoszyna. Mecz był bardzo emocjonujący, zawodnicy po obu stronach boiska nie szczędzili sił, aby pokazać swój piłkarski kunszt. Wynik spotkania był korzystny do reprezentacji Działoszyna, ale nie przywiązujemy do niego zbyt wielkiej wagi. Powiem tylko, że Rycerze z Częstochowy wypadli w tym meczu lepiej niż reprezentacja Brazylii w meczu z Niemcami na zakończonych niedawno mistrzostwach świata. Po zakończonym meczu wszyscy chętnie skorzystali ze wspólnej biesiady przy suto zaopatrzonych stołach. Była przy tym okazja do rozmów, zabawy z dziećmi i wzajemnego lepszego poznania się. Trwając w atmosferze radości i wzajemnej życzliwości zakończyliśmy spotkanie odśpiewaniem Apelu Jasnogórskiego oraz modlitwą, której przewodniczył nasz duszpasterz ksiądz Jan Skibiński. Żyjemy nadzieją, że będzie nam dane kontynuowanie takich spotkań w coraz szerszym gronie Rycerzy i ich Rodzin.

Bratersko pozdrawiam Vivat Jezus Andrzej Bera Wielki Rycerz Rady 14955

Regionalny Dzień Chorych w Praszce

Dnia 16 września kilkuset chorych z parafii dekanatów:  działoszyńskiego, krzepickiego, mokrskiego i praszkowskiego uczestniczyło w Sanktuarium Męki Pańskiej w Praszce w dorocznym Dekanalnym Dniu Chorych.

Spotkaniu z Chrystusem uzdrawiającym przewodniczył J.E. Ks. Arcybiskup Senior Stanisław Nowak, który odprawił w koncelebrze o godz. 11-tej  w intencji chorych mszę św. i udzielił im błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.

Po mszy św. uczestnicy Dnia Chorych spotkali się na wspólnej Agapie.

 

Rycerze Kolumba w Radzie 16031 obejmują urząd

28 września 2014 roku w naszej Parafii miała miejsce ceremonia wprowadzenia nowych funkcjonariuszy na urzędy do Rady 16031 im. św. Marii Magdaleny w Działoszynie. W uroczystości uczestniczyli Rycerze Rady 14955 im. bpa T. Kubiny oraz Rady 15672 im. ks. Prymasa Kard. Stefana Wyszyńskiego z Częstochowy. Ceremonię wprowadzenie na urząd funkcjonariuszy przeprowadził Delegat Rejonowy Rejonu 13 – brat Stanisław Dziwiński. Ks. kan. Jan Skibiński wręczył insygnia nowym funkcjonariuszom z życzeniami owocnej pracy na powierzonych im funkcjach. Ks. kan. Ryszard Umański, proboszcz Parafii MB Częstochowskiej w Częstochowie wygłosił homilie, w której zachęcał Rycerzy do bronienia krzyża.   Uroczystości zakończyło wspólne spotkanie w sali Rycerzy Kolumba, którą we władanie przekazał ks. Proboszcz.  

Koncerty i modlitwa podczas Dnia Papieskiego

W naszej parafii dołączyliśmy czynnie do obchodów XIV Dnia Papieskiego. Tym razem na jego hasło wybrano słowa „Świętymi Bądźcie”. W całym kraju zaplanowano dziesiątki wydarzeń. W sobotni wieczór młodzież z MGDK zaprezentowała kilka utworów poświęconych św. Janowi Pawłowi II. Młodzież z wolontariatu poprowadziła modlitwę apelową.

 

Wielką ucztę duchową przygotowali nam artyści scen łódzkich. Po ostatniej tego dnia  mszy św. Danuta Dudzińska – sopran, Mariusz Adam Ruta – tenor oraz Bogna Dulińska – fortepian zaprezentowali utwory sakralne, operowe i operetkowe. Wykonania zostały bardzo dobrze przez publiczność zebraną w kościele. Przy okazji Dnia Papieskiego odbywała się zbiórka na rzecz programu stypendialnego Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Dzięki ofiarom 2,5 tys. młodych, zdolnych ludzi, może rozwijać swoje talenty w najlepszych placówkach edukacyjnych w Polsce.

 

Stopień Patriotyczny w Łodzi

W sobotę 18 października 2014 roku w Łodzi odbyła się uroczystość przyjęcia stopnia patriotycznego przez ponad stu Kapelanów i Braci Rycerzy z Jurysdykcji Polskiej.

Uroczystość rozpoczęła się od ofiary Eucharystii, której przewodniczyli w koncelebrze z gospodarzem proboszczem kościoła Św. Św. Piotra i Pawła księdzem kanonikiem Wiesławem Kamińskim kapelani Rycerzy Kolumba. Ksiądz Wiesław w homilii przypomniał słowa Jana Pawła II definiujące istotę patriotyzmu:

„Jeśli pytamy o miejsce patriotyzmu w Dekalogu, to odpowiedź jest jednoznaczna: wchodzi on w zakres czwartego przykazania, które zobowiązuje nas, aby czcić ojca i matkę.(…) Patriotyzm oznacza umiłowanie tego, co ojczyste: umiłowanie historii, tradycji, języka czy samego krajobrazu ojczystego. (…) Podstawowe drogi tworzenia się wszelkich społeczności prowadzą przez rodzinę i co do tego nie można mieć żadnych wątpliwości.(…) Patriotyzm jako miłość ojczyzny, przyznaje wszystkim innym narodom takie samo prawo jak własnemu, a zatem jest drogą do uporządkowanej miłości społecznej." (Jan Paweł II „Pamięć i tożsamość”).

Na koniec Mszy Świętej Biskup Pomocniczy Senior Archidiecezji Łódzkiej Adam Lepa skierował słowo do Rycerzy Kolumba, pozdrawiając ich serdecznie w imieniu Arcybiskupa Marka Jędraszewskiego. Ksiądz Biskup przypomniał Rycerzom, że są członkami największej na świecie organizacji mężczyzn katolików i w związku z tym, przed Rycerzami jako świeckimi stoją wielkie wyzwania i zadania, z których bardzo ważne jest świadectwo patriotyzmu. Jego Ekscelencja stwierdził, że czas spotkania rycerzy nie jest przypadkowy, 12 października obchodziliśmy rocznicę wyboru Papieża - Świętego Jana Pawła II, a 19 października obchodzić będziemy 30. rocznicę zamordowania Błogosławionego Jerzego Popiełuszki. Ci dwaj patronowie są wspaniałymi przykładami Polaków patriotów i na pewno są dobrymi patronami ogólnopolskiego spotkania Rycerzy Kolumba. Ksiądz Biskup udzielił wszystkim Rycerzom swojego błogosławieństwa i życzył Panom Rycerzom by byli prawdziwymi świadkami Chrystusa i przykładnymi patriotami.

Podczas uroczystości godności przyjęcia na stopień patriotyczny dostąpiło 110 rycerzy, w tym 14 Księży Kapelanów. Z naszej Rady 16031 stopień patriotyczny przyjął ks. Jan Skibiński oraz Wielki Rycerz Stanisław Godszlinga. Po uroczystości wszyscy uczestniczyli w agapie.

 

Spotkanie grup

W piątkowy wieczór, 24 października odbyło się spotkanie wszystkich grup działających w naszej parafii. Podczas kazania ks. Proboszcz wskazał jak ważną rolę wszystkie te wspólnoty odgrywają w dzisiejszym świecie, jak potrzebni są tacy „Boży szaleńcy”  w każdej parafii.  Po zakończonej Mszy Św. nastąpiło krótkie powitanie każdej grupy.

Na spotkaniu zostały poruszone ważne sprawy dotyczące życia parafii nie tylko w najbliższym czasie ale również w perspektywie kilku najbliższych lat. Ważnym aspektem były przygotowania do zbliżających się Światowych Dni Młodzieży  2016, pielgrzymki Papieża Franciszka do Częstochowy czy też kwestia tworzącej się za kościołem Kalwarii.

Kolejna okazja do takiego spotkania będzie już niebawem, podczas „opłatka” wszystkich grup parafialnych  w ostatnią niedzielę grudnia.

Rekolekcje adwentowe

       Nasza wspólnota parafialna w dniach od 14 do 16 grudnia przeżywała rekolekcje adwentowe, które przeprowadził ks. dr hab. Paweł Maciaszek, rzecznik Kurii Metropolitarnej w Częstochowie.  Oto słowa wypowiedziane przez przedstawicielkę naszej parafii na zakończenie ćwiczeń duchowych. „Czcigodny Księże Rekolekcjonisto. Jesteśmy bardzo wdzięczni, że zechciałeś wspólnie z nami przeżywać czas przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia.

      Dzięki Twoim ćwiczeniom duchowym zrozumieliśmy  na czym polega chrześcijańska RADOŚĆ, a także, co to jest Adwent. Przypomniałeś, że definicja Adwentu to czas radosnego i pobożnego oczekiwania na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. Z wielkim zapałem wsłuchiwaliśmy się w rozważania na temat  prawdziwej POBOŻNOŚCI, która jest odpowiedzią na naszą miłość do bliźniego i do Boga, to ta która dodaje nam duchowej siły. W końcu Pobożność to nie tylko złożone ręce, to przede wszystkim otwarte ręce, otwarte na pomoc bliźniemu.

       Nauki rekolekcyjne zakończone były wątkiem OCZEKIWANIA kogoś wielkiego i Czuwania w gotowości na przyjęcie Pana. Dzięki Tobie pełni wiary, nadziei i miłości możemy wyjść na spotkanie z Bożym Dzieciątkiem. Trzeba nam wracać do nauk przedstawionych przez Księdza, aby te rekolekcje przyniosły błogosławione owoce.

    Życzymy Ci drogi Ojcze obfitości darów Ducha Świętego. Dużo miłości od Boga i ludzi, na każdy dzień w dalszej pracy naukowej i duszpasterskiej. Bóg zapłać”

 

Wyszukiwanie

Dzisiaj jest

wtorek,
19 marca 2024

(79. dzień roku)

Święta

Wtorek, V Tydzień Wielkiego Postu
Rok B, II
Uroczystość św. Józefa, Oblubieńca Najśw. Maryi Panny