Św. Mikołaj
Kolejny raz św. Mikołaj nie zawiódł naszych małych i tych trochę większych milusińskich. Przybył, ale nie w piątek 6. grudnia jak to zwykle bywa, bo wtedy jest bardzo zapracowany. Dla naszej parafii zrobił wyjątek. Odwiedził nas w niedzielę 8. grudnia po mszach św. w Bobrownikach, w Betel i w Działoszynie. Takie wyjątki Mikołaj robi bardzo rzadko i tylko dla najgrzeczniejszych dzieci. Dzieci dzielnie odpowiadały na pytania Mikołaja, a uśmiechy były podziękowaniem za słodkie upominki, które otrzymali wszyscy. Na dowód że to wszystko prawda zobaczcie zdjęcia w galerii. Czy ktoś na nich jest niezadowolony? Chyba nie!
Dzieci i rodzice dziękują Rycerzom Kolumba z naszej parafii oraz wolontariuszkom za wydatną pomoc w przygotowaniu spotkania ze św. Mikołajem.
Zakończenie Roku Wiary
Przed rokiem, z woli papieża Benedykta XVI, rozpoczęliśmy w Kościele Rok Wiary. Jego celem było pogłębienie refleksji nad swoją wiarą i wiarą naszych bliskich. Rok ten dla wielu był czasem sprzyjającym większemu zaangażowaniu religijnemu, częstszemu przystępowaniu do sakramentu pokuty oraz podejmowaniu uczynków przyczyniających się do nawrócenia na nowo do Pana Jezusa. Niektórzy skorzystali z łaski odpustu zupełnego. Odpust ten można było ofiarować za dusze wiernych zmarłych. Rok Wiary dobiega końca, jednak zagadnienie wiary i troska o jej rozwój w niegościnnym dla Boga świecie nadal pozostaje dla na obowiązkiem. Musimy sobie i innym stale powtarzać, że: „Podwoje wiary” są dla nas zawsze otwarte.
Sprawy wiary przeżywamy w konkretnej rzeczywistości. Nie jest ona łatwa, zresztą nigdy taka nie była. Każdy z nas nosi brzemię osobistego grzechu, słabości, trudności w relacjach z innymi, często z najbliższymi osobami. Również życie społeczne nie jest wolne od nieporozumień i napięć. W dzisiejszym świecie toczy się spór o wizję małżeństwa, rodziny i ludzkiego życia. Naszym zadaniem jest przemieniać świat, który chcą urządzić na własną rękę nasi bracia i siostry kierujący się kryteriami dalekimi od Ewangelii, a czasem od zwykłego rozsądku, nakazującego szanować prawa natury. Jezus powiedział wyraźnie swym uczniom: „Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi”. To dlatego dzisiaj na zakończenie mszy po poświęceniu będziemy mogli zabrać do domów bryłkę soli, nie po to, by przypominała nam tylko zakończony Roku Wiary, ale nade wszystko, by patrząc na nią zachęcała nas do tego byśmy byli solą dla naszych braci i sióstr.
W tak bardzo zróżnicowanym świecie, dostarczającym nieraz wątpliwej wartości recept na szczęście, trudno iść samemu i nie zagubić się, nie zniechęcić. Potrzebne jest poczucie przynależności do wspólnoty, w której możemy dzielić się radościami i smutkami, obawami i nadziejami. Pierwszą wspólnotą jest rodzina, dlatego należy troszczyć się przede wszystkim o nią. Tylko zdrowe rodziny tworzą zdrowe społeczeństwo i zdrowy naród.
Potrzebujemy też poczucia przynależności do większej wspólnoty. Jest nią, a raczej powinna być parafia jako wspólnota wiary, modlitwy, życia sakramentalnego, wrażliwości na potrzeby bliźnich. Jak trafnie uznano podczas poświęconego nowej ewangelizacji Synodu Biskupów, nasze parafie, a wśród nich i nasza przypominają „drzemiącego olbrzyma” o wielkim potencjale zdynamizowania życia wiary. Trzeba tego olbrzyma obudzić. To zadanie głównie dla nas księży, ale też dla całej naszej wspólnoty parafialnej, w której jest tylu ludzi dobrej woli. Niech nasza parafia staje się oazą prawdziwej wiary na duchowej pustyni świata, niech staje się przystanią dla poszukujących i morską latarnią dla zagubionych w wierze. Niech będzie otwarta na coraz bardziej obojętnych, a nawet wrogo nastawionych do Kościoła.
Trzeba byśmy byli świadkami wiary. Trzeba nam dbać o jakość rozwoju religijnego dzieci, młodzieży, ale także i dorosłych. Trzeba nam prowadzić życie codzienne do spotkania z Jezusem. Trzeba rodzicom dbać o udział dzieci w niedzielnej mszy św., w spowiedzi pierwszopiątkowej. Trzeba nie zaniedbywać wspólnot parafialnych: ministrantów i lektorów, Żywego Różańca, Akcji Katolickiej, Rycerzy Kolumba, PRD, „Caritasu”, wolontariatu, Gupy AA „Metanoia”, asysty parafialnej i innych.
Jakże ważnym elementem życia chrześcijańskiego jest uświęcanie naszego czasu. W tym względzie bardzo pomocna może okazać się realizacja benedyktyńskiej zasady „ora et labora” (módl się i pracuj). Szczególne znaczenie ma modlitwa rodzinna, bo integruje i ubogaca życie rodzinne. Przez modlitwę różańcową winniśmy, rozważając tajemnice życia Jezusa i Maryi, uczyć się ewangelicznych prawd i uczestnictwa w czynieniu dobra. Koronka do Miłosierdzia Bożego musi stać się ustawicznym przyzywaniem miłosierdzia Bożego „dla nas i całego świata” oraz zachętą do kształtowania „wyobraźni miłosierdzia, a także stawania się przedłużeniem ramienia Bożego miłosierdzia w świecie, w myśl ewangelicznej obietnicy: «Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią»”. Wielkie znaczenie ma także adoracja Najświętszego Sakramentu
Na zakończenie Roku Wiary zachęcam, abyśmy na co dzień postępowali według wymagań wiary i aby nasze życie było coraz bardziej zgodne z wymogami Ewangelii, aby przez wiarę zjednoczyć nas z Chrystusem i w Chrystusie odnowić całe nasze życie.
Siostry józefitki
W niedziele 17 listopada gościliśmy w naszej parafii cztery siostry ze Zgromadzenia Sióstr Św. Józefa z prowincji wrocławskiej. Siostry podczas mszy mówiły o historii zgromadzenia, charyzmacie i posłudze w Kościele oraz służbie dla dobra drugiego człowieka.
Początki Zgromadzenia datują się na koniec XIX wieku i związane są ze Lwowem, gdzie panowała przysłowiowa galicyjska nędza materialna i moralna. Tam też pełnił swą posługę kapłańską Ks. Zygmunt Gorazdowski - kapłan archidiecezji lwowskiej. On to w swej gorliwości duszpasterskiej, dobrze odczytując znaki czasu, w natchniony sposób odpowiadał na coraz to nowe potrzeby. Niejako po drodze organizowania przez niego dzieł łagodzenia nędzy ludzkiej, zrodziła się nowa Rodzina Zakonna, której dał początek - Zgromadzenie Sióstr św. Józefa, popularnie zwane józefitkami.
Charyzmatem Zgromadzenia jest dar Ducha Świętego uzdalniający Siostry do życia słowami Jezusa Chrystusa: „Miłujcie się wzajemnie, tak jak Ja was umiłowałem. Po tej miłości, którą będziecie darzyć jedni drugich, wszyscy poznają, żeście uczniami Moimi” (J 13, 34b-35). Charyzmat ten wyraża się w konkretnych czynach miłosierdzia pełnionych wobec ubogich Chrystusowych dla miłości Bożej.
Zgromadzenie wyrosło z wielkiej miłości duszpasterskiej swego Założyciela. Wierne jego ideałom podejmuje pracę wśród ludzi, którzy wskutek ubóstwa, kalectwa, wieku, bądź innych okoliczności życia oczekują materialnej i religijno-moralnej pomocy.
Zgromadzenie pociągnięte przykładem Założyciela - Św. Ks. Zygmunta Gorazdowskiego, przepełnionego wielką miłością do Boga i miłosierdziem do bliźnich, stara się realizować przykazanie miłości poprzez konkretne czyny miłosierdzia pełnione wobec ubogich Chrystusowych dla miłości Bożej.
Obłóczyny kl. Michała Sokalskiego
W niedzielne przedpołudnie (27.10) w kościele seminaryjnym pw. Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana w Częstochowie odbyła się uroczystość obłóczyn, czyli przyjęcia stroju duchownego przez alumnów III roku. Podczas Eucharystii sprawowanej pod przewodnictwem wicerektora Seminarium ks. Konrada Kościka siedemnastu alumnów z archidiecezji częstochowskiej i diecezji sosnowieckiej przyjęło sutannę. Wśród obłóczonych był nasz kleryk Michał Sokalski. W uroczystej Mszy św. uczestniczyli rodzice, rodzeństwo i przyjaciele nowoobłóczonych oraz księża z ich rodzinnych parafii.
Mobilne Muzeum Jana Pawła II
Mobilne Muzeum Jana Pawła II jest projektem Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się!” w Krakowie, mającym na celu promowanie myśli i nauczania Ojca Świętego. Usytuowane w 18-metrowym pojeździe o wysokości 4 metrów, wadze przekraczającej 18 ton i powierzchni wystawienniczej 62 m2. Samochód ma własne zasilanie i klimatyzację, dlatego wymaga dostępu do instalacji elektrycznej o mocy min. 24kW oraz gniazda 32 A.
Mobilne Muzeum pragnie udostępnić jak największej liczbie osób, osobiste pamiątki po Ojcu Świętym, wraz ze zdjęciami i filmami o Jego życiu oraz prosić o wsparcie modlitewne i finansowe, tak bardzo potrzebne w trakcie budowy Centrum Jana Pawła II, które powstaje w pobliżu Sanktuarium Błogosławionego Jana Pawła II w Krakowie-Łagiewnikach.
Osobiste pamiątki, jakie można zobaczyć w czasie zwiedzania Mobilnego Muzeum zostały przekazane przez: Kardynała Stanisława Dziwisza, Metropolitę Krakowskiego, Muzeum Archidiecezjalne Kardynała Karola Wojtyły w Krakowie oraz Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie. Do elementów ekspozycji należą m.in.: brewiarz, którego używał do codziennej modlitwy, pióro, różaniec, na którym się modlił, buty, narty, krzyż pektoralny, sutanna, piuska papieska oraz zegar z prywatnej rezydencji w Castel Gandolfo.
Mobilne Muzeum gościło w naszej parafii w Dniu Papieskim, 13 października 2013 r.
Wystawa zdjęć, od 6 do 27.10.2013 r.
Na zakończenie Roku Wiary, Pielgrzymka do Włoch
W dniach 21 - 29 września 2013 odbyła się pielgrzymka do Włoch, organizowana przez ks. Jana Skibińskiego, proboszcza parafii św. Marii Magdaleny w Działoszynie oraz ks. Jarosława Borala proboszcza parafii św. Barbary D.M. w Wieluniu. Na zakończenie Roku Wiary pielgrzymi wyruszyli śladami wielkich świętych aby móc pogłębić swoją wiarę oraz wiedzę na temat historii chrześcijaństwa.
Pielgrzymka rozpoczęła się nawiedzeniem Bazyliki św. Marka w Wenecji w celu uczestniczenia, w bardzo wyjątkowej, włosko – łacińsko – polskiej Mszy Świętej. Następnie pielgrzymi udali się do Cascii, aby móc zawierzyć, rozpadające się małżeństwa oraz prosić o urzeczywistnienie cnót pokory, cierpliwości i miłości św. Ritę, patronkę spraw beznadziejnych. Najbardziej wyczekiwanym punktem dla wielu była stolica Włoch – Rzym. Po spacerze uliczkami Starego Miasta, przyszedł czas na Mszę Świętą odprawianą w Bazylice św. Piotra, przy ołtarzu bocznym, poświęconym papieżowi Piusowi X. Po odprawionej Eucharystii, pielgrzymi udali się przed grób bł. Jana Pawła II, gdzie wśród nieustającej liczby modlących się pielgrzymów z całego świata, mogli w chwili skupienia, poprosić i podziękować naszemu papieżowi za otrzymane łaski. Następnego dnia odbyła się audiencja generalna papieża Franciszka, w której nie mogło zabraknąć grupy z Polski. Następnie przyszedł czas na Monte Casino i Pietrelcinę – rodzinną miejscowość św. Ojca Pio oraz San Giovani Rotondo. Tam, w sanktuarium poświęconym św. Ojcu Pio, był czas na modlitwę o uzdrowienie, ulgę w cierpieniu oraz umocnienie wiary, nadziei i miłości. Kolejnym punktem programu był przyjazd do Lanciano, miejsca, w którym wydarzył się cud eucharystyczny. W czasie sprawowanej Mszy Świętej w VIII wieku, wino zamieniło się w krew, a hostia w ciało. Do dziś pielgrzymi z całego świata przybywają tutaj, aby móc modlić się przed relikwiami ciała i krwi Jezusa Chrystusa.
Pielgrzymka do Włoch w Roku Wiary zakończyła się w Manoppello, gdzie można było ujrzeć, tzw. Valto Santo czyli Święte Oblicze. Materiał, na którym znajduje się obraz Jezusa to bisior, charakteryzujący się brakiem przyjmowania pigmentu. Co roku do Manoppello przybywają setki tysięcy osób wierzących, jak i tych wątpiących, aby móc umacniać swoją wiarę. Joanna Klemińska
Pielgrzymka do Trzebnicy i Wrocławia
W dniu 14 września 2013,w Święto Podwyższenia Krzyża Świętego, grupa osób z naszej parafii udała się z pielgrzymką do Sanktuarium Świętej Jadwigi Śląskiej do Trzebnicy i do Wrocławia. Wpisuje się ona w obchody Roku Wiary, ogłoszonego 11 października 2012 przez papieża Benedykta XVI.
Pielgrzymowanie rozpoczęliśmy od Trzebnicy. Tam w nawie bocznej Sanktuarium znajduje się grób świętej Jadwigi Śląskiej, przy którym ks. kan. Jan Skibiński odprawił Mszę Świętą w intencjach pielgrzymów. Mieliśmy także okazję przez chwilę adorować relikwie Świętej. Potem zachwycaliśmy się pięknem gotyckiej architektury świątyni sprzed niemal ośmiu wieków.
Następnie zwiedziliśmy romańsko- gotyckie podziemne krypty, w których pochowani są między innymi władcy ziem śląskich z różnych okresów dziejów Polski.
W Sanktuarium, jeden z pracujących tam zakonników przybliżył nam niezwykle poruszającą historię patronki Trzebnicy. Święta Jadwiga urodziła się i wychowała w Bawarii, gdzie zdobyła stosowne wykształcenie w klasztorze sióstr benedyktynek w Kitzingen. W wieku 12 lat została wydana za mąż za śląskiego księcia Henryka I Brodatego. Oboje byli ludźmi bardzo religijnymi, prowadzili pobożne życie i dbali o rozwój Kościoła. Jadwiga urodziła siedmioro dzieci, z których sześcioro pochowała za życia. Jako księżna ziem śląskich zasłynęła z ogromnej troski o swoich poddanych, szczególnie tych najuboższych, cierpiących. Posiadając znakomite, jak na owe czasy, wykształcenie organizowała placówki lecznicze, w których opiekowała się chorymi, pielęgnując ich, karmiąc, opatrując rany. Jedno z podań mówi, że aby nie odróżniać się od reszty swojego ludu, a także będąc niezwykle skromną i pokorną, miała w zwyczaju chodzić boso. Wiele godzin spędzała na modlitwie. Inne z podań wskazuje że pewnego dnia, podczas modlitwy Chrystus pobłogosławił Ją odrywając rękę od Krzyża.
Święta Jadwiga była fundatorką klasztoru w Trzebnicy, w którym zamieszkała po śmierci męża w 1238 roku. Obecnie mieszkają w nim i pracują Siostry Miłosierdzia św. Karola Boromeusza. Jedna z sióstr opowiedziała nam dzieje powstania i rozwoju klasztoru, a także dzieł przy nim powstałych.
Życie i działalność świętej Jadwigi, niczym „niewiasty mężnej” z biblijnego poematu, uczy nas, ludzi czasów współczesnych jak ważne jest Miłosierdzie okazywane przede wszystkim naszym najbliższym oraz wszystkim ludziom, których Bóg stawia na naszej drodze. Wskazuje abyśmy potrafili dostrzec w nich samego Chrystusa, czasami ukrytego pod maską ludzkich słabości, a siłę do spełniania uczynków Miłosierdzia czerpali z modlitwy i Eucharystii. Tak jak kapłan dotyka Chrystusa ukrytego w Hostii, tak my dotykamy Go zawsze w ludziach spotykanych każdego dnia.
Kolejnym punktem pielgrzymki był Wrocław, a konkretnie Ostrów Tumski - najstarsza zabytkowa część miasta, tzw. „Wyspa Kościołów”.
Jednym z najważniejszych odwiedzanych zabytków była utrzymana w stylu gotyckim Archikatedra Wrocławska pw. Świętego Jana Chrzciciela.
Podczas spaceru uliczkami Wrocławia mijaliśmy także m.in. słynną kolegiatę świętego Krzyża i świętego Bartłomieja, przed którą usytuowany jest pomnik św. Jana Nepomucena, czeskiego spowiednika, który oddał życie odmawiając ujawnienia tajemnicy spowiedzi. Następnie udaliśmy się na Rynek Główny miasta, gdzie podziwialiśmy m.in. okazały Ratusz Miejski i urokliwe barokowe kamienice.
Po całym dniu wrażeń wróciliśmy cali i zdrowi do domu. W pamięci pozostanie nam z pewnością wiele miłych wspomnień.
Aleksandra i Milena Skibińskie
Bolesna rocznica wybuchu II wojny światowej
„Obchodzimy dzisiaj 74 rocznicę Wybuchu II wojny światowej. Wspominamy tragedię tej wojny, najbardziej barbarzyńskiej z wojen. Naszą Ojczyznę zaatakowały dwa bezwzględne i bezbożne totalitaryzmy: hitlerowski i sowiecki, które rozpoczęły gehennę śmierci i cierpienia ludzi i całych narodów. Skutkiem ich agresji była śmierć i męka wielu milionów polskich obywateli, nie dające się wprost wycenić straty materialne, ogromne zniszczenie kraju. Ta wojna była najbardziej niszcząca człowieka i jego życiowy dorobek”. Te słowa wypowiedział ks. Jan Skibiński w mszy, w której uczestniczyli mieszkańcy Działoszyna, aby uczcić i modlić się za ofiary tamtych strasznych dni i długich lat wojny.
Kaznodzieja przypominał: „że jako chrześcijanie przebaczyliśmy katom, przebaczyliśmy łupieżcom naszej Ojczyzny, ale nie wolno nam utracić pamięci. Nie wolno nam utracić pamięci o tamtych dniach, o tamtych wydarzeniach. Nie wolno nam zapominać o ofiarach ich agresji, o poległych w boju żołnierzach i partyzantach. Nie wolno nam zapominać o zamęczonych, niewinnych ludziach oraz o tym, że tę nieopisaną tragedię, że wojnę, że prześladowania że te totalitaryzmy straszne: hitlerowski i sowiecki, te bezbożne ideologie, które odrzuciły Pana Boga, Ewangelię i przykazania miłości, właśnie one stały u początku tej wielkiej tragedii. Nie wolno nam o tym nigdy zapominać”.
Uroczystość Odpustowa
22 lipca data szczególna dla naszej wspólnoty parafialnej. Tego właśnie dnia obchodzimy Odpust Parafialny. W Roku Wiary sumę odpustową odprawił oraz okolicznościowe kazanie wygłosił ks. prał. Włodzimierz Kowalik, dr teologii dogmatycznej, dyr. Ekonomiczny Kurii Metropolitarnej w Częstochowie, były rektor seminarium. W uroczystej Eucharystii uczestniczyli księża pracujący w naszym dekanacie, ale nie tylko. Gościliśmy również ks. kan. Sławomira Wojtyska, proboszcza par. św. Brata Alberta w Częstochowie oraz ks. Rafała Kipigrocha pochodzącego z Działoszyna, a który już wkrótce rozpocznie w Warszawie przygotowanie formacyjne, aby móc wyjechać na misje do krajów Ameryki Południowej. Jak zawsze na Mszy Św. nie zabrakło wspólnot działających w naszej Parafii m.in. Rycerzy Kolumba, Akcji Katolickiej wraz ze swoim pocztem sztandarowym oraz Żywego Różańca. W mszy uczestniczyły także dzieci komunijne. Mimo tego, że był to poniedziałek, to wierni licznie przybyli na Mszę Św. by wypraszać u naszej patronki łaski dla siebie i swoich rodzin. Ks. Prałat w homilii przypomniał historię Marii Magdaleny, jej dzieje i późniejsze życie w otoczeniu Jezusa. Spoglądając w tym czasie na postać naszej patronki nad ołtarzem, można było zauważyć to jej pełne oddanie się Panu i zaufanie Mu. Prośmy więc Marię Magdalenę, by każdego dnia kroczyła z nami przez życie i strzegła całej naszej rodziny parafialnej.
IV Festyn Parafialny
Już po raz czwarty nasz rodzina parafialna spotkała się na placu przy kościele, by wspólnie spędzić słoneczne popołudnie 21 lipca. Oficjalnego otwarcia dokonał ks. Proboszcz, by zaraz po nim na scenę mogli pewnym krokiem wejść ulubieńcy publiczności. Jak to się potocznie u nas przyjęło Stasek & Stasek. A w tej roli ks. prefekt Stanisław Śleziak oraz koordynator Parafialnego Oddziału Rycerzy Kolumba pan Stanisław Godszling. Przez cały czas trwania festynu zabawiali publiczność i zapraszali do odwiedzania każdego ze stoisk. Tuż po rozpoczęciu zaprezentowali się nam mali tancerze, ćwiczący pod okiem pani Marzeny Biedroń.
Na dzieci tego dnia czekało wiele atrakcji, takich jak trampolina, dmuchany zamek, konkursy sportowe a nawet malowanie twarzy. Dorośli natomiast chętnie odwiedzali namioty z fantową loterią oraz . Można by powiedzieć dla każdego coś dobrego. Zapachem wabiły również kiełbaski z grilla, chleb ze smalcem i ogórkiem, bigos, fasolka, domowe pączki i ciasta, a to wszystko przygotowane przez naszych parafian. Na scenie pojawił się znany już wszystkim zespół naszego pana organisty LA BOHEMA oraz zespół CONTRA, który uświetniał całą zabawę.
Nie zabrakło również naszych przyjaciół motocyklistów, chętnych na przejażdżkę nie brakowało, jeździli zarówno Ci mali jak i Ci duzi, no ale przecież okazja, by wsiąść na jeden motocykl z księdzem Proboszczem czy naszym klerykiem Michałem trafia się raz w życiu, więc trzeba było skorzystać. Przed godzina 20 rozpoczęło się losowanie, gdzie czekało ponad 30 zestawów (meble ogrodowe, rower, telewizor turystyczny, zestaw wyjeżdżającego w delegacje i inne). Emocje sięgały zenitu. Po rozlosowaniu nagród nie pozostało już nic innego jak zwyczajowe disco-hulanki z zespołem CONTRA.
Pozostaje nam już tylko podziękować wszystkim: organizatorom, sponsorom, występującym na scenie, przygotowującym fanty, ciasta, a nade wszystko uczestnikom – jednym słowem – naszej rodzinie parafialnej oraz miłym gościom za tak piękny udział w festynie.
IPP
Wiara nie oddala nas od rzeczywistości (19/07/2013)
DZIAŁOSZYN
Takim przesłaniem arcybiskup Wacław Depo napominał wiernych w minioną niedzielę w kościele p.w. Marii Magdaleny w Działoszynie. Uroczysta msza odprawiona została z okazji Roku Wiary, obchodzonego właśnie w tej parafii. Świętowano również rocznice kapłaństwa księży. Wszystko to transmitowane było na żywo przez telewizję TVP Polonia. Jak podkreślał jeden z kapłanów, cały świat mógł obejrzeć to wydarzenie.
Poczty sztandarowe, chór, władze samorządowe, orkiestra Cementowni Warta i parafianie zgromadzili się w niedzielę w świątyni. Uroczystość koncelebrował m.in. arcybiskup metropolita częstochowski, ks. dr Wacław Depo. Przybyłych na nabożeństwo powitał proboszcz tutejszej parafii, ksiądz kanonik Jan Skibiński. – Dzisiaj podczas tej eucharystii chcemy podziękować za owoce Waszej pracy i modlić się o kolejne – witał kapłan. Zwracając się do księdza arcybiskupa, rzekł: – Ekscelencjo, na samym początku proszę o wyproszenie błogosławieństwa dla wszystkich tu obecnych i opiekę nad rodzinami.
W homilii metropolita podnosił, iż za pośrednictwem środków społecznego przekazu przekonujemy się, jak wielkie bogactwo zdolności i obrazu istnieje, i że nie sposób dobrze rozeznać się, kto nam mówi i przekazuje prawdę. – Czy mamy odwagę ogłaszać wobec innych, którzy domagają się od nas uzasadnienia i życia, które pokładamy w Chrystusie… – pytał. Jak podkreślał, w Ewangelii według św. Łukasza spotykamy się z Chrystusem, który nie jest spokojnym pacyfistą, zamykającym oczy na nędzę świata i ludzi. – Wysyła swoich uczniów jak owce między wilki. Tam, gdzie jest Bóg, tam jest przyszłość – dodał. Odniósł się również do rocznicy, tzw. zbrodni wołyńskiej. – Przebaczenie i pojednanie dokona się tylko przez odniesienie do krwi Chrystusa – zakończył.
Uroczystości w parafii w Działoszynie niejako się skumulowały. Rok Wiary, 225. rocznica wyświęcenia kościoła parafialnego, 55 lat kapłaństwa księdza kanonika Stanisława Kosowskiego oraz 25 lat posługi proboszcza Jana Skibińskiego. Tuż przed zakończeniem nabożeństwa parafianie podziękowali swojemu proboszczowi. – Nie daliście się porwać światu, jego hałaśliwej reklamie, oferującej rzeczy małe i nietrwałe – dziękował podniosłym głosem jeden z parafian. – W tym natłoku dźwięków świata zewnętrznego Wasze uszy usłyszały cichy głos: „Pójdź za mną…”. To wezwanie było tak czytelne i wyraźne, że pozwoliło Wam odpowiedzieć: „Oto jestem” - skwitował.
Oryginalną niespodziankę sprawili proboszczowi Skibińskiemu motocykliści, jako że ksiądz skromnie stwierdził: „jeżdżę sobie na motorach”. Przybyli oni na mszę na swoich jednośladach, by w ten sposób podczas liturgii uczcić rocznicę święceń.
Grzegorz Przygodzki
Info
Msza święta z kościoła pw. św. Marii Magdaleny w Działoszynie
TVP Polonia – 13:00, 07.07.2013
Słowa kluczowe:
msza w tv polonia w działoszynie
Gatunek: Transmisja
Kraj: Polska
Rok produkcji: 2013
Czas trwania: 80 minut
Zapraszamy do uczestniczenia w transmisjach mszy świętych za pośrednictwem TVP Polonia w każdą niedzielę o godz. 13:00
Niedzielne transmisje mszy świętych w TVP Polonia
Plan transmisji mszy św. w lipcu 2013 roku
7 lipca 2013 Działoszyn – parafia pw. św. Marii Magdaleny.
14 lipca 2013 Łuck – katedra pw. św. Apostołów Piotra i Pawła.
21 lipca 2013 Trzebnica – kościół pw. św. Bartłomieja Apostoła i św. Jadwigi.
28 lipca 2013 Rio de Janeiro – msza św. na zakończenie Światowych Dni Młodzieży - godz. 14:50
Jubileusz 25-lecia kapłaństwa Ks. Proboszcza
W historii działoszyńskiej parafii p.w. św. Marii Magdaleny 26 maja 2013 roku zapisze się szczególnie. Późnym popołudniem parafianie zebrali się w kościele, by uczcić 25-lecie pracy kapłańskiej swojego proboszcza – ks. Jana Skibińskiego. Organizatorzy uroczystości: Akcja Katolicka, Rycerze Kolumba, Żywy Różaniec i Rada Parafialna pod przewodnictwem ks. wikariusza Stanisława Śleziaka, zadbali o jej wyjątkową oprawę.
Jeszcze przed mszą świętą w uroczysty nastrój wprowadził wszystkich występ młodzieży miejscowego Gimnazjum im. Jana Pawła II. Montaż słowno-muzyczny przygotowali nauczyciele tej szkoły: Dorota Piekarz, Anna Nalik, Jadwiga Pułka i Krzysztofa Karłowska-Jarząb.
Msza rozpoczęła się procesją i wprowadzeniem sztandarów: Akcji Katolickiej, Szkoły Podstawowej nr 1 im. J. Korczaka i Zespołu Szkół im. M. Skłodowskej-Curie w Działoszynie. Wokół ołtarza, oprócz czcigodnego Jubilata, zebrali się także Jego seminaryjni koledzy, którzy w tym roku obchodzą 25-lecie swojej duszpasterskiej pracy. ks. kan. Stanisław Kotyl, ks. kan. Sławomir Wojtysek, ks. kan. Wiesław Sochański, ks. kan. Mariusz Walczyk i ks. kan. Jarosław Boral. Podniosłość uroczystości podkreśliła także Orkiestra Cementowni „WARTA” S.A. oraz dzieci, które rok temu przystąpiły do I Komunii Świętej.
Niezwykle miłym akcentem na koniec były życzenia skierowane do Jubilata – ks. kanonika Jana Skibińskiego. Rozpoczął je, zaskakując wszystkich, ks. Stanisław Śleziak, wikariusz, ponieważ posłużył się góralską gwarą. Życzenia złożyli także: władze Miasta i Gminy Działoszyn, Dyrekcje i społeczności szkolne lokalnych placówek oświatowych, na czele z Zespołem Szkół w Działoszynie, którego Jubilat jest absolwentem, dzieci świętujące rocznicę I Komunii Świętej, działoszyński Dom Kultury, ministranci i Marian Piekarz – kościelny oraz Anna i Jacek Wojtalowie – organistka i organista tutejszej parafii, Żywy Różaniec, Civitas Christiana, parafianie z Bobrownik, a także organizatorzy uroczystości – Akcja Katolicka, Rycerze Kolumba i Rada Parafialna.
Wzruszony ks. Jan Skibiński podziękował wszystkim za życzenia, pamięć oraz wdzięczność i uczynił to nie tylko w imieniu własnym, ale także zaproszonych księży. Wszyscy uczestnicy tej pięknej uroczystości zostali obdarowani pamiątkowymi obrazkami, na odwrocie których umieszczone zostały daty wyznaczające Jubileusz oraz nazwy miejscowości, w których Jubilaci pełnili przez 25 lat swą duszpasterską posługę.
Dorota Czuba
Nowi Rycerze Kolumba
3 kwietnia 2013 roku w parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej w Częstochowie, Zespół Inicjacyjny Rady 14955 w obecności Delegata Rejonowego Romana Wycisk przeprowadził inicjację na I stopień rycerski Zakonu Rycerzy Kolumba.
Przyjęto dziewięciu nowych Braci do Rady 14955 z czego czterech z Działoszyna. Po uroczystości nowi Bracia spotkali się z Zespołem Inicjacyjnym oraz Delegatem Rejonowym. Przy kawie i cieście była możliwość porozmawiania w swobodnej atmosferze nt. Zakonu oraz czekających nas działań.
Rekolekcje Wielkopostne
W dniach 18 – 19 marca 2013r. uczniowie Gimnazjum im. Jana Pawła II w Działoszynie uczestniczyli w Rekolekcjach Wielkopostnych. Nauki rekolekcyjne głosił ksiądz Piotr Zaborski, dyrektor Radia Fiat, rzecznik prasowy Kurii Metropolitarnej w Częstochowie.
Były to dni wyjątkowe, które młodzież gimnazjalna przeżyła w skupieniu i zadumie. Rozważania księdza Piotra nawiązywały do obchodzonego obecnie Roku Wiary i uzupełnione zostały fragmentami filmów oraz ciekawymi prezentacjami. Wszystkie one miały związek ze stosunkiem katolika do wyznawanej przez niego wiary w Jezusa Chrystusa.
Gimnazjaliści z niesłychaną powagą przyglądali się czternastoletniemu chłopcu – swojemu rówieśnikowi – który oddał życie dla Pana Jezusa. Duże wrażenie na młodzieży wywarły wypowiedzi ludzi ze świata filmu, środków społecznego przekazu i sportu, którzy odważnie mówili o swojej wierze i z dumą przyznawali się do tego, że są chrześcijanami.
Ostatni dzień rekolekcji poświęcony był patronowi naszej szkoły. Modliliśmy się w intencji kanonizacji błogosławionego Jana Pawła II.
Dziękujemy księdzu Piotrowi Zaborskiemu za przypomnienie nam, co to znaczy być człowiekiem wierzącym i jakie wartości są w życiu najważniejsze.
Dziękujemy również księdzu Janowi Skibińskiemu, proboszczowi Parafii pw. św. Marii Magdaleny w Działoszynie, za zorganizowanie tych wyjątkowych dni rekolekcyjnych, które przygotowały nas do należytego przeżywania Świąt Wielkiej Nocy.
Dyrekcja, Grono Pedagogiczne
i Uczniowie
Gimnazjum im. Jana Pawła w Działoszynie
Program Rekolekcji Wielkopostnych 2013
17 marca – V NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU
godz. 9.00 - Msza św. z nauką dla młodzieży i dorosłych
godz. 10.15 - Msza św. z nauką ogólną w Bobrownikach
godz. 11.30 - Msza św. z nauką dla dzieci i dorosłych
godz. 15.30 - Msza św. z nauką w DPS w Bobrownikach
godz. 16.30 - Gorzkie Żale
godz. 17.00 - Msza św. z nauką ogólną
18 marca – PONIEDZIAŁEK
godz. 9.00 - Msza św. z nauką dla młodzieży
godz. 11.00 - Msza św. z nauką dla dzieci
godz. 14.00 - Msza św. z nauką ogólną w Bobrownikach
godz. 15.00 - Msza św. z nauką w DPS w Bobrownikach
godz. 16.30 - Msza św. z nauką dla dorosłych
godz. 18.00 - Msza św. z nauką dla dorosłych
19 marca – WTOREK
Dzień spowiedzi
godz. 8.30 - Spowiedź młodzieży
godz. 9.00 - Msza św. z nauką dla młodzieży
godz. 10.30 - Spowiedź dla dzieci i dorosłych
godz. 11.00 - Msza św. dla dzieci
godz. 14.00 - Spowiedź i Msza św. w Bobrownikach
godz. 15.00 - Spowiedź i Msza św. w DPS w Bobrownikach
godz. 15.45 - Spowiedź dla wszystkich
godz. 16.30 - Msza św. z nauką dla dorosłych
godz. 17.30 - Spowiedź dla wszystkich
godz. 18.00 - Msza św. z nauką dla dorosłych
20 marca – ŚRODA
Zakończenie rekolekcji
godz. 9.00 - Msza św. z nauką dla młodzieży
godz. 11.00 - Msza św. z nauką dla dzieci
godz. 14.00 - Msza św. z nauką ogólną w Bobrownikach
godz. 16.30 - Msza św. z nauką dla dorosłych
godz. 18.00 - Msza św. z nauką dla dorosłych
Do udziału w Rekolekcjach zapraszają: ks. Piotr Zaborski
oraz duszpasterze parafii św. Marii Magdaleny
13 marca 2013 r. godz. 19.06
Nowy Papież: Franciszek, kard. Jorge Mario Bergoglio, jezuita, arcybiskup Buenos Aires
Argentyńczyk włoskiego pochodzenia, był arcybiskupem stolicy tego kraju. Ukończył technikum chemiczne, po czym rozpoczął formację w seminarium diecezjalnym. W 1958 r. wstąpił jednak do Towarzystwa Jezusowego. Jako jezuita kontynuował naukę w Chile i Argentynie, zgłębiając filozofię, teologię, literaturę i psychologię. Święcenia kapłańskie przyjął w 1969 r. Cztery lata później, po trzeciej probacji odbytej w Hiszpanii, złożył uroczystą profesję. Był potem mistrzem nowicjatu w Villa Barilari, wykładowcą Wydziału Teologii Colegio Máximo San José w San Miguel i rektorem tej uczelni, a przez sześć lat prowincjałem jezuitów w Argentynie. Następnie udał się do Niemiec, by ukończyć pracę doktorską. Po powrocie do kraju był kierownikiem duchowym i spowiednikiem w Cordobie. W 1992 r. Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym Buenos Aires, potem arcybiskupem koadiutorem, a po śmierci kard. Antonio Quarracino objął w 1988 r. tę archidiecezję. Jednocześnie był ordynariusza dla katolików obrządków wschodnich mieszkających w Argentynie, a nie mających własnych hierarchów. Był także Wielkim Kanclerzem Katolickiego Uniwersytetu Argentyny oraz wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Argentyny. Brał udział w Synodzie Biskupów w Watykanie. Do godności kardynalskiej został wyniesiony w 2001 r. Podczas konklawe w 2005 r. uważany był za papabile. W latach 2005-2011 był przewodniczącym Konferencji Episkopatu Argentyny.
BENEDYKT XVI - KALENDARIUM ŻYCIA I PONTYFIKATU
16 kwietnia 1927: w Marktl am Inn w diecezji pasawskiej w Bawarii w rodzinie Josepha i Marii Ratzingerów przychodzi na świat trzecie dziecko – Joseph. Dzieciństwo i młodość spędza on w Traunstein nieopodal granicy austriackiej.
1945: pod koniec II wojny światowej J. Ratzinger zostaje wcielony do wojska jako pomocnik w artylerii przeciwlotniczej.
1946-51: studia filozofii i teologii we Fryzyndze i Monachium.
1951: święcenia kapłańskie – 29 czerwca.
1953: zdobył stopień doktora pracą o św. Augustynie, zatytułowaną "Lud i Dom Boży w nauce św. Augustyna o Kościele" i zostaje wykładowcą dogmatyki i teologii fundamentalnej we Fryzyndze.
1957: habilitacja na podstawie rozprawy pt. „Teologia dziejów u św. Bonawentury”.
1958: profesor kolegium we Fryzyndze.
1959-66: profesor w Bonn.
1962-65: podczas Soboru Watykańskiego II ks. Ratzinger jest teologicznym doradcą kard. Josefa Fringsa, arcybiskupa Kolonii i przewodniczącego episkopatu RFN. Współpracuje nad ostateczną wersją najważniejszych dokumentów soborowych. Później zajmuje ważne stanowiska w episkopacie Niemiec i w Międzynarodowej Komisji Teologicznej w Watykanie.
1966-69: profesor w Tybindze.
1969-77: profesor w Ratyzbonie, gdzie jest także wicerektorem uniwersytetu.
1977: 25 marca Paweł VI mianuje ks. J. Ratzingera arcybiskupem Monachium i Fryzyngi. Jego zawołaniem biskupim są słowa: "Współpracownik prawdy". Sakrę nowy biskup przyjmuje 28 maja z rąk biskupa Würzburga – Josefa Stangla (współkonsekratorami są biskupi Rudolf Graber z Ratyzbony i Ernst Tewes CO - pomocniczy archidiecezji monachijsko-fryzyńskiej), a już 27 czerwca zostaje kardynałem.
1978: w dniach 16-24 września był wysłannikiem papieskim na III Międzynarodowy Kongres Mariologiczny w Guayaquil (Ekwador); w sierpniu i październiku brał udział w dwóch konklawe, które wybrało najpierw Jana Pawła I, a następnie Jana Pawła II.
1981: 25 listopada Jan Paweł II powołuje go na prefekta Kongregacji Nauki Wiary, z czym łączy się również stanowisko przewodniczącego Papieskiej Komisji Biblijnej i Międzynarodowej Komisji Teologicznej.
1982: 15 lutego kardynał ustępuje z urzędu arcybiskupa Monachium i Fryzyngi.
1983: już w pierwszych latach pełnienia przezeń funkcji prefekta Kongregacji dochodzi do polemik z teologią wyzwolenia, m.in. z ks. Gustavo Gutierrezem z Peru (1983) oraz z braćmi Clodovisem i Leonardo Boffami z Brazylii (1984/85). W kwietniu 1986 r. ukazuje się "Instrukcja o niektórych aspektach teologii wyzwolenia", która łagodzi konflikty i toruje drogę dla teologii wyzwolenia nie ukierunkowanej na marksizm.
1992: 5 grudniu przedstawiono w Watykanie Katechizm Kościoła Katolickiego, opracowywany od 1986 r. pod kierownictwem kard. Ratzingera.
2000: ogłoszona przez kard. Ratzingera deklaracja "Dominus Iesus" (6 sierpnia) o jedyności i powszechności zbawczej Jezusa Chrystusa i Kościoła wywołuje burzliwą debatę na całym świecie.
2001: kardynał mówi o trudach sprawowanego urzędu; w jednym z wywiadów we wrześniu wyznał, że "życie człowieka Kościoła na kierowniczym stanowisku jest bardzo trudne". Dlatego marzy, że przyjdzie czas, kiedy będzie mógł jeszcze napisać kilka książek. Na prośbę papieża pełni jednak nadal swój urząd.
2002: 30 listopada zostaje dziekanem Kolegium Kardynalskiego.
2004: szerokim echem odbiła się dyskusja kard. Josepha Ratzingera z filozofem Jürgenem Habermasem.
2005
25 marca - na prośbę papieża przygotowuje teksty rozważań Drogi Krzyżowej i prowadzi ją, w zastępstwie chorego Ojca Świętego, w Wielki Piątek wokół rzymskiego Koloseum.
2 kwietnia: umiera Jan Paweł II. Kard. J. Ratzinger jako dziekan Kolegium przewodniczy 8 kwietnia Mszy św. żałobnej i od 18 kwietnia kieruje obradami konklawe mającego wybrać nowego papieża.
19 kwietnia: w czwartym głosowaniu drugiego dnia zgromadzenia kardynałów kard. J. Ratzinger zostaje wybrany 265. papieżem, przybierając imię Benedykt XVI. Nawiązuje w tym do "papieża pokoju" Benedykta XV oraz patrona Europy i założyciela zakonu benedyktynów, św. Benedykta z Nursji. Jest pierwszym Niemcem na tym urzędzie od czasów Wiktora II (1055-57).
13 maja: wyraża zgodę na otwarcie procesu beatyfikacyjnego swego poprzednika Jana Pawła II.
18-21 sierpnia: pierwsza zagraniczna podróż papieża - do Kolonii z okazji XX Światowego Dnia Młodzieży, odprawia tam Mszę św. dla miliona młodych ludzi. Jest to najliczniejsza liturgia w historii Niemiec.
2006
25 stycznia: Benedykt XVI ogłasza swoją pierwszą encyklikę "Deus caritas est" (Bóg jest miłością).
20 lutego: w tzw. sporze nt. karykatur Mahometa papież krytycznie odnosi się do protestów muzułmańskich w wielu krajach. Przypomina, że przemocy jako odpowiedzi na obrazę nie da się pogodzić z religią.
1 marca: papież rezygnuje ze stosowanego przez 1500 lat tytułu „patriarchy Zachodu”.
24-28 maja: druga podróż zagraniczna Benedykta XVI prowadzi do Polski – ojczyzny Jana Pawła II. Odwiedził Warszawę, Częstochowę, Kalwarię Zebrzydowską, Wadowice i Kraków, gdzie odprawił Mszę św. dla około miliona wiernych, a na zakończenie wizyty udał się na teren byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie złożył hołd ofiarom hitleryzmu.
8-9 lipca: podczas V Światowego Kongresu Rodzin w Walencji papież przypomina stanowisko Kościoła, że tradycyjna rodzina jest "niezbywalną i podstawową komórką społeczeństwa" i dlatego należy ją chronić i wspierać. We Mszy św. uczestniczy ponad milion osób.
9-14 września: Benedykt XVI odwiedza swoją bawarską ojczyznę: Monachium, Altötting, Marktl am Inn, Ratyzbonę i Fryzyngę. Wykład, jaki wygłasza na uniwersytecie w Ratyzbonie, wywołuje burzliwą dyskusję na całym świecie. Muzułmanie czują się dotknięci cytatem nt. proroka Mahometa. Watykan rozpoczyna dyplomatyczne zabiegi o zażegnanie konfliktu, a jednocześnie rozpoczyna się intensywny dialog z islamem.
28 listopada-1 grudnia: wizyta Benedykta XVI w Turcji. Okazją do spotkania z ekumenicznym patriarchą Konstantynopola Bartłomiejem I jest święto św. Andrzeja Apostoła. Największą jednak uwagę świata skupiły spotkania papieża z politykami i przedstawicielami muzułmanów oraz gesty pojednawcze wobec islamu, np. wizyta w Błękitnym Meczecie w Stambule. Obserwatorzy oceniają wizytę jako wielki sukces.
2007
14 marca: Kongregacja Nauki Wiary zgłasza zastrzeżenia do niektórych tez teologa wyzwolenia z Salwadoru Jona Sobrino. Jest to pierwsze publiczne upomnienie teologa podczas obecnego pontyfikatu.
16 kwietnia: Benedykt XVI kończy 80 lat. Tego dnia ukazuje się niemieckie wydanie jego nowej książki – teologicznej rozprawy o Jezusie Chrystusie "Jezus z Nazaretu. Od chrztu w Jordanie do Przemienienia".
9-13 maja: w ramach szóstej podróży zagranicznej, tym razem do Brazylii, Benedykt XVI otwiera V Zgromadzenie Ogólne Biskupów Ameryki Łacińskiej i Karaibów w Aparecidzie.
30 czerwca: ogłoszenie papieskiego listu do katolików chińskich. Wzywa on do zwarcia szeregów i domaga się pełnej wolności religijnej w tym kraju. Władzom chińskim Benedykt XVI proponuje konstruktywny dialog i normalizację stosunków dyplomatycznych ze Stolicą Apostolską.
7 lipca: Benedykt XVI ogłasza motu proprio "Summorum Pontificum”, dotyczące "stosowania liturgii rzymskiej sprzed reformy z 1970 r." Papież znosi w nim ograniczenia dotyczące korzystania z tradycyjnego Mszału, ułatwia sprawowanie Mszy św. w rycie trydenckim (po łacinie w formie przedsoborowej sprzed 1962 roku) jako „nadzwyczajnej formy liturgii Kościoła”.
7-9 września: pod hasłem "Patrzeć na Chrystusa" odbyła się pielgrzymka Benedykta XVI do Austrii. Głównym jej celem był udział papieża – "pielgrzyma wśród pielgrzymów" w obchodach 850-lecia istnienia maryjnego "sanktuarium wielu narodów" w Mariazell. Podróż ta zawierała też istotne przesłanie do Europy w formie apelu o poszanowanie wartości chrześcijańskich jako czynnika fundamentalnego dla jej tożsamości. Wizyta obfitowała w liczne apele o "odnowę życia i wiary".
30 listopada: Benedykt XVI ogłasza swoją drugą encyklikę „Spe salvi”. Dokument ten określany jest jako „traktat o nadziei, zachęcający do refleksji nad sensem życia”. Papież podkreśla w nim, że świeckie obietnice i ślepa wiara w postęp nie wystarczają. Ten "medytacyjny, a zarazem refleksyjny" tekst prowadzi do "miejsc, w których można się uczyć nadziei i praktykować ją".
2008
5 lutego: Benedykt XVI przychylił się do postulatu zmiany tekstu wezwania modlitwy wiernych za żydów, zawartej w przedsoborowym Mszale Rzymskim z 1962 r. W nowym brzmieniu modlitwy, wchodzącej w skład liturgii wielkopiątkowej, zamiast słów „o nawrócenie żydów” (Pro conversione Iudaeorum) jest użyte ogólne sformułowanie „za żydów” („Oremus et pro Iudaeis“). W modlitwie Kościół prosi o „oświecenie serc żydów“ i aby „cały Izrael został zbawiony, kiedy wszystkie narody wejdą do Twego Kościoła”.
15-20 kwietnia: Wezwanie amerykańskich katolików do odnowy swej wiary, a tamtejszego Kościoła do przejrzystego i uczciwego świadectwa w kontekście rosnących zagrożeń sekularyzacji – to główne przesłanie pielgrzymki Benedykta XVI do USA (Waszyngton i Nowy Jork). Towarzyszył jej apel o sprawiedliwy i zrównoważony rozwój oraz o poszanowanie praw każdej osoby ludzkiej, wygłoszony w siedzibie ONZ. Na ósmą zagraniczną pielgrzymkę Benedykta XVI złożyły się m.in. spotkanie z prezydentem USA, dwie Msze z udziałem tysięcy wiernych, wystąpienie na forum ONZ, spotkania z duchowieństwem, młodzieżą i międzyreligijne, nabożeństwo ekumeniczne i przejmująca modlitwa na Ground Zero.
28 czerwca: rozpoczął się Rok św. Pawła, który trwał do 29 czerwca 2009. Okazją do ogłoszenia go przez papieża była przypadająca w tym czasie 1950. rocznica nawrócenia Apostoła Narodów.
15-20 lipca: pod przewodnictwem Benedykta XVI odbywał się XXIII Światowy Dzień Młodzieży w Sydney pod hasłem: „Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami”. Głównymi jego przesłaniami były duchowa odnowa chrześcijaństwa, społeczeństwa i Kościoła przez moc Ducha Świętego, przestroga przed duchową pustynią, apel o nową erę, w której egoizm, chciwość, powierzchowność zostaną zastąpione przez solidarność i wzajemny szacunek. Do wielkiej metropolii australijskiej przyjechało ok. 300 tys. młodych pielgrzymów ze 177 krajów świata.
12-15 września: Benedykt XVI pielgrzymował do Paryża i Lourdes. W stolicy Francji oddał hołd „umiłowanemu narodowi”, spotkał się z francuskim światem kultury, a podczas nieszporów w katedrze Notre-Dame – z duchowieństwem a następnie z 60-tysięczną rzeszą młodych Francuzów. W Lourdes Benedykt XVI odwiedził miejsca związane z duchowym dojrzewaniem świętej Bernadety. Centralnym punktem pobytu Ojca Świętego w narodowym sanktuarium francuskim była Eucharystia z okazji 150. rocznicy objawień w tym miejscu.
5-26 października: Benedykt XVI przewodniczył XII Zgromadzeniu Zwyczajnemu Synodu Biskupów nt. „Słowo Boże w życiu i misji Kościoła”. Uczestniczyło w nim 253 ojców synodalnych (w tym 10 przedstawicieli zakonów) z 13 katolickich Kościołów wschodnich, 113 konferencji biskupich, 25 urzędów Kurii Rzymskiej i Unii Wyższych Przełożonych Zakonnych, a także 41 ekspertów, 37 audytorów oraz 3 osoby zaproszone imiennie przez papieża.
2009
24 stycznia: Benedykt XVI zdjął ekskomunikę z czterech biskupów konsekrowanych w 1988 r. bez zgody Stolicy Apostolskiej przez abp Marcela Lefebvre’a. Decyzja ta wzbudziła kontrowersje nie tylko w łonie samego Kościoła katolickiego, ale też wśród Żydów z powodu negacjonistycznych wypowiedzi biskupa Richarda Williamsona - jednego z czterech hierarchów lefebrystów. W odpowiedzi na krytykę Benedykt XVI ogłosił 12 marca specjalny list do „braci biskupów”, w którym wyraża swe poruszenie i smutek z powodu reakcji, jakie wywołała także w samym Kościele ta decyzja o zdjęciu ekskomuniki.
17-23 marca: Benedykt XVI odbył swą pierwszą pielgrzymkę do Afryki. W ciągu siedmiu dni odwiedził Kamerun (17-20 III) i Angolę (20-23 III), a w nich odpowiednio Jaunde i Luandę. Przyjmowano go z gorącą, afrykańską gościnnością. Choć była to podróż tylko do dwóch państw, chciał, jak sam przyznał, dzięki niej „symbolicznie objąć sercem cały kontynent”. Podczas podróży dotknął wszystkich „otwartych ran” Czarnego Lądu: głodu, epidemii AIDS, korupcji, nadużywania władzy, regionalnych konfliktów, bezdomnych, sierot i wdów, ludzi okrutnie prześladowanych, handlu ludźmi i wielu innych problemów.
28 kwietnia: Benedykt XVI odwiedził zniszczoną trzęsieniem ziemi Abruzję. Spędził trzy godziny w tym regionie środkowych Włoch, na terenach nawiedzonych przez kataklizm z 5 na 6 kwietnia.
8-15 maja: W ramach swej 12. podróży zagranicznej Benedykt XVI pielgrzymował do Ziemi Świętej. Odwiedził tam Jordanię, Izrael i Terytoria Palestyńskie. Jej pierwszym etapem była Jordania – od 8 do 11 maja, drugim Izrael – od 11 do 15 maja, a 13 maja był gościem władz Autonomii Palestyńskiej. Papież modlił się w miejscach świętych, zwłaszcza o pokój w Ziemi Świętej i na całym świecie. W Jordanii podkreślał znaczenie pokojowego współżycia chrześcijan i muzułmanów. W Izraelu i na Terytoriach Palestyńskich wzywał przede wszystkim Żydów i Palestyńczyków do wzajemnego szacunku, pojednania i współpracy, podkreślając, że szczególną rolę w tych dążeniach powinna odgrywać Jerozolima – miejsce spotkania trzech religii monoteistycznych: judaizmu, islamu i chrześcijaństwa. Wielkim echem odbiła się wizyta Ojca Świętego przy Murze Płaczu oraz w Instytucie Pamięci Męczenników i Bohaterów Holokaustu Yad Vashem.
19 czerwca: otwarcie Roku Kapłańskiego. Benedykt XVI ogłosił go w związku z przypadającą w 2009 r. 150. rocznicą śmierci patrona proboszczów, św. Jana Marii Vianneya. W liście na rozpoczęcie Roku papież nawiązał do cierpień powodowanych „niewiernością” niektórych duchownych, będącą dla świata powodem zgorszenia i odrzucenia Kościoła.
21 czerwca: Benedykt XVI odwiedził sanktuarium św. Pio z Pietrelciny w San Giovanni Rotondo.
28 czerwca: Zamknięcie Roku św. Pawła. Podczas Nieszporów, sprawowanych w rzymskiej bazylice św. Pawła za Murami, Benedykt XVI podkreślił nieustanną aktualność orędzia Apostoła Narodów.
7 lipca: trzecia encyklika Benedykta XVI „Caritas in veritate”. Jej tematem jest integralny rozwój ludzki w miłości i prawdzie. Papież adaptuje w niej naukę społeczną Kościoła do wyzwań globalizującego się świata w dobie kryzysu. Integralny rozwój człowieka traktuje jako wartość nadrzędną wszelkiego postępu.
17 lipca: papież w szpitalu. W czasie wakacji w Les Combes w Dolinie Aosty Benedykt XVI upadł nocą w swoim pokoju i złamał przegub prawej ręki.
19 września: Benedykt XVI zapowiada Zgromadzenie Specjalne Synodu Biskupów dla Bliskiego Wschodu. Odbędzie się ono w Watykanie w dniach 10-24 października 2010 roku nt. „Kościół katolicki na Bliskim Wschodzie: wspólnota i świadectwo: «Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących» (Dz 4, 32)”.
26-28 września: Benedykt XVI pielgrzymował do Republiki Czeskiej. Odwiedził Pragę, Brno i Stary Bolesławiec. Nadzieja, jaką niesie chrześcijaństwo zlaicyzowanej Europie i wezwanie chrześcijan do składania większego świadectwa we współczesnym świecie – to główne przesłanie papieża podczas jego XIII podróży zagranicznej. Wizyta w Czechach poprzedziła 20. rocznicę “aksamitnej rewolucji” i upadku dyktatury komunistycznej w Europie Środkowej i Wschodniej. Ojciec Święty starał się ukazać piękno chrześcijaństwa i jego zdolność do odpowiedzi na najpoważniejsze egzystencjalne problemy zagubionego w materialistycznym świecie człowieka.
4-25 października: Benedykt XVI przewodniczył II Zgromadzeniu Specjalnemu Synodu Biskupów dla Afryki, które obradowało pod hasłem: „Kościół w Afryce w służbie pojednania, sprawiedliwości i pokoju. «Wy jesteście solą ziemi... wy jesteście światłem świata»”. W jego pracach uczestniczyło 236 biskupów i 9 przełożonych zakonnych, 29 ekspertów i 49 audytorów.
9 listopada: Benedykt XVI zapowiada utworzenie ordynariatów personalnych dla byłych anglikanów. W konstytucji apostolskiej „Anglicanorum coetibus” i Normach Uzupełniających, wydanych przez Kongregację Nauki Wiary, zawarto procedury przechodzenia grup byłych anglikanów do Kościoła katolickiego. Nie będą one tworzyły oddzielnego obrządku, lecz jedynie odrębne struktury w obrębie rytu łacińskiego, wzorowane na ordynariatach wojskowych.
21 listopada: spotkanie papieża z artystami. W Kaplicy Sykstyńskiej zgromadziło się 260 przedstawicieli świata kultury, w tym dwaj Polacy: rzeźbiarz Igor Mitoraj i reżyser Krzysztof Zanussi.
2010
17 stycznia: Benedykt XVI odwiedził Synagogę Większą w Rzymie. Papież wezwał chrześcijan i żydów do wspólnego świadectwa o istotnym znaczeniu Boga dla współczesnego świata. Była to po Kolonii i Nowym Jorku trzecia wizyta Benedykta XVI w synagodze.
14 marca: Benedykt XVI odwiedził rzymski zbór luterański Chrystusa (Christuskirche). Wraz z proboszczem parafii Chrystusa, pastorem Jensem Martinem Kruse papież przewodniczył nabożeństwu ekumenicznemu.
20 marca: Benedykt XVI wystosował list do katolików Irlandii w związku z przypadkami nadużyć seksualnych wobec nieletnich, jakich w ciągu minionych dziesięcioleci dopuszczali się duchowni katoliccy w tym kraju.
17-18 kwietnia: Benedykt XVI pielgrzymował na Maltę - jeden z najbardziej katolickich krajów świata. Wizyta wiązała się z 1950. rocznicą przybycia na tę wyspę Apostoła Narodów św. Pawła i przebiegała pod hasłem, nawiązującym do tamtego wydarzenia, opisanego w Dziejach Apostolskich: "Musimy przecież dopłynąć do jakiejś wyspy".
2 maja: Benedykt XVI pielgrzymował do Turynu w związku z trwającym wówczas wystawieniem na widok publiczny Całunu.
11-14 maja: Benedykt XVI pielgrzymował do Portugalii. Odwiedził Lizbonę, Fatimę i Porto. Głównym celem tej wizyty był udział w obchodach dwóch rocznic: 93. objawień fatimskich oraz 10. beatyfikacji dwojga pastuszków - Hiacynty i Franciszka, którym ukazywała się Matka Boża w dniach od 13 maja do 13 października 1917 r. Hasłem pielgrzymki były słowa: „Razem podążamy ku nadziei”.
4-6 czerwca: Benedykt XVI odbył podróż apostolską na Cypr. Głównymi motywami tej wizyty były orędzie pokoju i pojednania dla Cypru i Bliskiego Wschodu, dialog z prawosławiem i umocnienie wspólnoty katolickiej. Papież przybył tam jako pielgrzym „śladami wspólnych ojców w wierze, świętych Pawła i Barnaby”. Wizyta miała też wymiar historyczny, gdyż po raz pierwszy Biskup Rzymu odwiedził ten kraj. Wręczył tam patriarchom Kościołów wschodnich i biskupom Instrumentum laboris Zgromadzenia Specjalnego Synodu Biskupów dla Bliskiego Wschodu.
9-11 czerwca: z udziałem ok. 15 tys. duchownych z całego świata w Rzymie uroczyście zamknięto Rok Kapłański (trwał od 19 VI 2009). 10 VI odbyło się wieczorne czuwanie modlitewne pod przewodnictwem Ojca Świętego, który w obszernym przemówieniu do jego uczestników przypomniał i podkreślił, że podstawowym priorytetem kapłana jest jego codzienna modlitwa i więź z Chrystusem. Nazajutrz papież przewodniczył na Placu św. Piotra uroczystej Mszy św., podczas której kapłani odmówili wraz z nim akt zawierzenia Niepokalanemu Sercu Maryi przed ikoną „Salus Populi Romani”.
16-19 września – podróż Benedykta XVI do Wielkiej Brytanii (Szkocja i Anglia). Msze św. z udziałem dziesiątków tysięcy wiernych w Glasgow, Londynie i Birmingham, gdzie papież beatyfikował kard. Jana Henryka Newmana, spotkania z młodzieżą, międzyreligijne, z przedstawicielami władz państwowych i życia społecznego oraz ekumeniczne - to najważniejsze punkty 17. zagranicznej wizyty papieża. Jej hasłem były słowa nowego błogosławionego: „Cor ad cor loquitur” (Serce mówi do serca). Ojciec Święty odwiedził cztery miasta w Szkocji i Anglii: Edynburg, Glasgow, Londyn i Birmingham.
10-23 października: pod przewodnictwem Benedykta XVI odbyło się Zgromadzenie Specjalne dla Bliskiego Wschodu Synodu Biskupów pod hasłem „Kościół katolicki na Bliskim Wschodzie: wspólnota i świadectwo. «Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich, którzy uwierzyli» (Dz 4, 32)”. W czasie obrad szczególnie wiele uwagi poświęcono trudnej sytuacji chrześcijan w tym regionie świata, mówiono o prześladowaniach i przemocy, jakiej doświadczają oni zwłaszcza w Iraku, a także w Palestynie i w innych krajach, zastanawiano się, co robić, aby powstrzymać masowe ich wyjazdy z tych ziem, będących kolebką chrześcijaństwa.
12 października: Benedykt XVI dokumentem motu proprio „Ubicumque et semper”, ustanowił Papieską Radę ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji. Pierwszym jej przewodniczącym został abp Rino Fisichella.
6-7 listopada: Benedykt XVI złożył wizytę apostolską w Hiszpanii, podczas której odwiedził Santiago de Compostela z okazji Roku Świętego Kompostelańskiego i Barcelonę, gdzie konsekrował kościół Świętej Rodziny, mianowany bazyliką mniejszą - monumentalną świątynię, dzieło genialnego architekta katalońskiego Antonio Gaudiego i symbol tradycyjnej rodziny katolickiej.
20 listopada: na konsystorzu w bazylice św. Piotra Benedykt XVI wręczył insygnia kardynalskie 24 arcybiskupom, biskupom i kapłanom, wśród nich metropolicie warszawskiemu Kazimierzowi Nyczowi.
23 listopada: w Watykanie przedstawiono książkę wywiad-rzekę z Benedyktem XVI pt. „Światłość świata”, który przeprowadził z nim niemiecki dziennikarz Peter Seewald. Jest to już trzecia tego rodzaju rozmowa ks. Josepha Ratzingera z tym dziennikarzem – dwie poprzednie zaowocowały książkami: „Sól ziemi” w 1997 oraz „Bóg i świat” (2001).
Rok 2011
14 stycznia: Benedykt XVI promulgował dekrety Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, w tym dotyczący cudu przypisywanego wstawiennictwu Sługi Bożego Jana Pawła II. On też będzie osobiście przewodniczył w Watykanie uroczystościom beatyfikacyjnym w Niedzielę Bożego Miłosierdzia, 1 maja br.
10 marca: w Watykanie zaprezentowano drugi tom „Jezusa z Nazaretu. Od wjazdu do Jerozolimy do Zmartwychwstania” Benedykta XVI/Josepha Ratzingera. „To coś więcej niż książka – to świadectwo poruszające, pociągające i wyzwolicielskie” – powiedział podczas prezentacji prefekt Kongregacji ds. Biskupów kard. Marc Ouellet.
1 maja: Benedykt XVI beatyfikował Jana Pawła II. Na Placu św. Piotra i przed telebimami w innych miejscach Rzymu zgromadziło się 1,5 mln ludzi. Uroczystość była wielkim świętem dla Polaków.
7-8 maja: Benedykt XVI w Akwilei i Wenecji. W Akwilei papież przemówił do uczestników zgromadzenia, przygotowującego II regionalny Zjazd Kościelny, który odbędzie się tam w 2012 r. W Wenecji odwiedził bazylikę św. Marka, gdzie spotkał się z przedstawicielami Zgromadzenia Kościelnego Patriarchatu Weneckiego. Przewodniczył Mszy św. w Mestre. Z Placu św. Marka przepłynął gondolą do bazyliki Santa Maria della Salute, gdzie spotkał się z przedstawicielami świata kultury, sztuki i gospodarki, poświęcił odrestaurowaną kaplicę Świętej Trójcy i zainaugurował bibliotekę Studium Generale Marcianum – szkoły wyższej, należącej do Patriarchatu Weneckiego.
21 maja: Rozmowa z kosmonautami. Benedykt XVI jako pierwszy papież w dziejach przeprowadził bezpośrednią rozmowę z astronautami przebywającymi na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Przez prawie dwadzieścia minut rozmawiał z nimi z Biblioteki Apostolskiej za pośrednictwem telemostu.
4-5 czerwca: Benedykt XVI w Chorwacji. Umocnienie rodziny, apel o prymat sumienia w życiu publicznym, a także poparcie dla integracji Chorwacji z Unią Europejską - to główne elementy przesłania Benedykta XVI podczas pielgrzymki do tego kraju. Chorwaci serdecznie przyjęli papieża, a we Mszy św. na hipodromie w Zagrzebiu wzięło udział 400 tys. osób, czyli co dziesiąty obywatel kraju. Głównym motywem tej papieskiej pielgrzymki było I Narodowe Spotkanie Chorwackich Rodzin Katolickich.
19 czerwca: Benedykt XVI w diecezji San Marino-Montefeltro. Jest ona położona na terytorium dwóch państw: San Marino i Włoch. Najpierw Ojciec Święty odprawił Mszę św. w Serravalle, po czym w Valdragone spotkał się z członkami Międzynarodowej Fundacji im. Jana Pawła II.
29 czerwca: 60-lecie kapłaństwa Benedykta XVI. Odnosząc się do swego diamentowego jubileuszu Ojciec Święty wyraził wdzięczność Bogu za przyjaźń, którą go obdarzył, a także osobom, które go ukształtowały. Mszę w bazylice św. Piotra koncelebrowało z nim stu kardynałów. W uroczystości wziął udział także brat papieża, ks. infułat Georg Ratzinger, który wraz z nim został wyświęcony na kapłana 29 czerwca 1951 r. w katedrze we Fryzyndze przez kard. Michaela von Faulhabera.
30 czerwca: Po raz pierwszy wręczono Nagrody Ratzingera. Przyznaje je Watykańska Fundacja Josepha Ratzingera-Benedykta XVI. Laureatami zostali: patrolog, 85-letni prof. Manlio Simonetti z Włoch oraz dwóch teologów dogmatyków: 76-letni ks. prof. Olegario González de Cardedal z Hiszpanii i 50-letni niemiecki cysters o. prof. Maximilian Heim, opat w Heiligenkreuz w Austrii. „Teologicznego Nobla” otrzymali z rąk Benedykta XVI.
16-21 sierpnia: Benedykt XVI na XXVI Światowym Dniu Młodzieży w Madrycie. Prawie dwumilionowa rzesza młodych na Mszy św. i wieczornym czuwaniu modlitewnym, setki tysięcy na Drodze Krzyżowej i spotkaniach z Benedyktem XVI, katechezy, oblegana od rana do nocy Strefa Pojednania i tłumnie odwiedzane Targi Powołaniowe, koncerty, wystawy i inne imprezy złożyły się na wielkie święto młodzieży świata. Jego obchody odbyły się pod hasłem „Zakorzenieni i zbudowani na Chrystusie, mocni w wierze”. W ostatnim dniu wizyty Ojciec Święty oznajmił zgromadzonym, że miejscem XXVIII ŚDM w 2013 r. będzie Rio de Janeiro.
11 września: Benedykt XVI w Ankonie. Wziął tam udział w zakończeniu włoskiego XXV Krajowego Kongresu Eucharystycznego. Niecodziennym punktem programu było jednoczesne spotkanie w katedrze z kapłanami i parami małżeńskimi.
22-25 września: Benedykt XVI przebywał z wizytą apostolską w Niemczech. Była to trzecia, a zarazem pierwsza oficjalna, wizyta papieża Niemca w Ojczyźnie. Objęła Berlin, Erfurt, Etzelsbach i Fryburg Bryzgowijski. Przebiegała pod hasłem „Tam gdzie jest Bóg, jest przyszłość”. W czasie wizyty Ojciec Święty spotkał się m.in. z niemieckimi parlamentarzystami, odprawił Mszę św. na berlińskim Stadionie Olimpijskim, w Erfurcie spotkał się z przedstawicielami Rady Kościołów Ewangelickich w Niemczech, odprawił Nieszpory Maryjne w sanktuarium Etzelsbach w powiecie Eichsfeld w Turyngii, Mszę św., na placu przed katedrą w Erfurcie, we Fryburgu przewodniczył czuwaniu modlitewnemu młodzieży oraz odprawił Mszę św. na lotnisku z udziałem 100 tys. wiernych.
9 października: Benedykt XVI w Kalabrii - jednym z najuboższych regionów Włoch. Papież odwiedził miasto Lamezia Terme, gdzie odprawił Mszę św. z udziałem 40 tys. wiernych. Przybył też do klasztoru kartuzów w Serra San Bruno.
17 października: Benedykt XVI zapowiedział Rok Wiary. Rozpocznie się on 11 października 2012 r., gdy przypadnie 50. rocznica otwarcia Soboru Watykańskiego II, a nieco później - 20. rocznica ogłoszenia Katechizmu Kościoła Katolickiego i obradować będzie zgromadzenie Synodu Biskupów na temat nowej ewangelizacji. Rok Wiary zakończy się 24 listopada 2013 r.
27 października: Spotkanie międzyreligijne w Asyżu. W 25. rocznicę historycznego spotkania przedstawicieli religii świata, zwołanego przez bł. Jana Pawła II, Benedykt XVI zaprosił ludzi różnych religii do miasta św. Franciszka na Dzień Refleksji, Dialogu i Modlitwy o Pokój i Sprawiedliwość na Świecie pod hasłem „Pielgrzymi prawdy, pielgrzymi pokoju”. Na zaproszenie Ojca Świętego odpowiedziało 300 delegatów z 31 Kościołów chrześcijańskich i 12 religii świata, którzy na zakończenie przyjęli 12 zobowiązań do podejmowania działań na rzecz pokoju.
18-20 listopada: Benedykt XVI odwiedził Benin. Papieska podróż pod hasłem: „Pojednanie, sprawiedliwość i pokój” odbyła się z okazji 150-lecia ewangelizacji tego kraju i w związku z ogłoszeniem posynodalnej adhortacji apostolskiej „Africae munus”, będącej owocem II Zgromadzenia Specjalnego dla Afryki Synodu Biskupów w 2009 r. We wszystkich spotkaniach z papieżem w największym mieście i stolicy gospodarczej kraju - Kotonu oraz w Ouidah wzięło udział kilkaset tysięcy osób.
Rok 2012
20 stycznia: Benedykt XVI spotkał się w auli Pawła VI w Watykanie z Drogą Neokatechumenalną. Obecnych było ponad siedem tysięcy członków Drogi, łącznie z ekipą jej inicjatorów: Kiko Argüello, Carmen Hernández i o. Mario Pezzi.
18 lutego: Benedykt XVI podczas IV konsystorza publicznego w bazylice watykańskiej kreował 22 nowych kardynałów. Wśród nich byli wysocy urzędnicy Kurii Rzymskiej, pasterze ważnych stolic arcybiskupich, w tym liczący ponad 80 lat zwierzchnik rumuńskich grekokatolików abp Lucian Mureşan oraz trzech duchownych powyżej 80. roku życia, obdarzonych tą godnością za zasługi dla Kościoła. Oprócz powołania nowych kardynałów papież ogłosił też listę siedmiorga błogosławionych z siedmiu krajów, którzy będą kanonizowani 21 października br.
23-28 marca: Benedykt XVI przebywał z wizytą apostolską w Meksyku i na Kubie. W dniach 23-26 marca odwiedził Silao, Guanajuato i León w Meksyku, spotkał się z prezydentem kraju Felipe Calderonem i dziećmi w Guanajuato, odprawił Mszę św. w Parku Dwustulecia w Silao i nieszpory z biskupami Ameryki Łacińskiej w Leonie. Na Kubie w dniach 26-28 marca Ojciec Święty przebywał w Santiago de Cuba i Hawanie. W tym pierwszym mieście odprawił Mszę św. z okazji 400. rocznicy odnalezienia figury Matki Bożej Miłosierdzia del Cobre. Ponadto spotkał się z prezydentem Raulem Castro i jego bratem Fidelem oraz odprawił uroczystą Eucharystię na Placu Rewolucji José Martiego w Hawanie. Była to 23. podróż zagraniczna Benedykta XVI w czasie jego pontyfikatu.
16 kwietnia: Benedykt XVI skończył 85 lat. „Staję przed ostatnim etapem mego życia i nie wiem, co mnie czeka. Jednakże wiem, że jest Boże światło, wiem, że Pan zmartwychwstał, że Jego światło jest silniejsze niż wszelkie ciemności, że Boża dobroć jest silniejsza od wszelkiego zła tego świata. A to pomaga mi bezpiecznie iść naprzód” – powiedział papież podczas Mszy św. sprawowanej 16 kwietnia w kaplicy Paulińskiej Pałacu Apostolskiego. Kończąc 85 lat Benedykt XVI stał się najstarszym papieżem od stu lat (93-letni Leon XIII zmarł w 1903 r.).
13 maja: Benedykt XVI odwiedził trzy miejscowości we włoskiej Toskanii: Arezzo, La Vernę i Sansepolcro. W Arezzo papież odprawił Mszę św., zjadł obiad z biskupami Toskanii, odwiedził sanktuarium w La Vernie, gdzie spotkał się z zakonnikami i zakonnicami z rodziny franciszkańskiej oraz Sansepolcro. Była to pierwsza w tym roku podróż Benedykta XVI po Włoszech.
30 maja - 3 czerwca: W Mediolanie pod przewodnictwem Benedykta XVI odbyło się VII Światowe Spotkanie Rodzin. Złożyło się na nie: trzydniowy Międzynarodowy Kongres Teologiczno-Duszpasterski z udziałem 350 tys. osób, wizyta duszpasterska Benedykta XVI w mediolańskiej archidiecezji, a w jej ramach spotkanie z duchowieństwem, młodymi, władzami, koncert na cześć papieża w najsłynniejszym teatrze operowym świata La Scali, Święto Świadectw w mediolańskim Parku Bresso oraz uroczysta Msza św. z udziałem 850 tys. wiernych ze 153. krajów. Papież zapowiedział, że kolejny zjazd rodzin odbędzie się w roku 2015 w Filadelfii w USA.
15 lipca: Benedykt XVI złożył kilkugodzinną wizytę duszpasterską w podrzymskiej miejscowości i diecezji Frascati.
2 sierpnia: Papież zakończył pisanie trzeciej części swej trylogii o „Jezusie z Nazaretu”. Tom poświęcony dzieciństwu Jezusa został wydany w listopadzie po włosku, niemiecku, angielsku, francusku, hiszpańsku, polsku i portugalsku. Dwa poprzednie tomy to: „Jezus z Nazaretu. Od chrztu w Jordanie do Przemienienia”, opublikowany w 2007 r. i „Jezus z Nazaretu. Od wjazdu do Jerozolimy do Zmartwychwstania”, który ukazał się cztery lata później.
14-16 września: Benedykt XVI złożył wizytę apostolską w Libanie. Msza św. z udziałem ponad 350 tys. osób w Bejrucie i wręczenie adhortacji apostolskiej „Ecclesia in Medio Oriente”, spotkanie z 16-tysięczną rzeszą młodzieży Libanu i Bliskiego Wschodu w patriarchacie maronickim w Bkerké oraz z elitami politycznymi, społecznymi i kulturalnymi w Pałacu Prezydenckim w Baabda - to główne wydarzenia pielgrzymki apostolskiej Benedykta XVI do Libanu. Była to 24. zagraniczna podróż Ojca Świętego.
7 października: Dwoje nowych doktorów Kościoła. Benedykt XVI ogłosił nimi świętych: Hildegardę z Bingen (1098-1179) z Niemiec i Jana z Awili (1500-1569) z Hiszpanii. Tym samym liczba osób, obdarzonych tym tytułem w Kościele katolickim, wzrośnie do 35, w tym 4 kobiet.
7-28 października: Pod przewodnictwem Benedykta XVI obradowało XIII Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów i było poświęcone nowej ewangelizacji. Do Watykanu przybyło 262 ojców synodalnych. Była to największa liczba uczestników w 47-letnich dziejach tego spotkania przedstawicieli episkopatów z całego świata. Jego uczestnicy ogłosili Orędzie do Ludu Bożego i sformułowali 58 „Propozycji” do posynodalnej adhortacji apostolskiej. Konkretne postulaty ojców synodalnych zawarte są w „Propozycjach” przedstawionych papieżowi. Znalazła się wśród nich: propozycja opracowania kompendium głoszenia Ewangelii, które uczyłoby, jak prowadzić do spotkania z Chrystusem, i zawierało wytyczne dla formacji katolickich ewangelizatorów; sugestia, by Ojciec Święty rozważył stosowność utworzenia specjalnej komisji lub powierzył Papieskiej Radzie „Iustitia et Pax” zadanie monitorowania ataków na wolność religijną oraz gromadzenia ścisłych informacji na ten temat, aby bronić wolności sumienia; prośba do teologów o rozwijanie apologetyki, jakiej potrzebuje nowa ewangelizacja, oraz podejmowanie współczesnych wyzwań intelektualnych, bez czego nie ma dziś mowy o głoszeniu Ewangelii; apel o ewangelizowanie poprzez piękno liturgii i sztuki kościelnej. Większość postulatów dotyczyła odnowy tradycyjnego duszpasterstwa przez nadanie mu bardziej ewangelizacyjnego charakteru.
12 października: Benedykt XVI ogłosił rozpoczęcie Roku Wiary. Potrwa on do 24 listopada 2013 r. Zgodnie z zamysłem Benedykta XVI ma on być okazją do autentycznego i nowego nawrócenia do Chrystusa oraz zaangażowania misyjnego na rzecz nowej ewangelizacji. Ma rozbudzić w wierzących dążenie do osobistego spotkania z Chrystusem oraz do wyznawania wiary w jej pełni, z ufnością i nadzieją. Papież zauważa, że Rok Wiary powinien wiązać się z ponownym odkryciem i studium podstawowych treści wiary. Dodaje że najbardziej współczesną syntezę znajdują one nauczaniu Soboru Watykańskiego II i w Katechizmie Kościoła Katolickiego. W Mszy św. inaugurującej obchody Roku Wiary wzięli udział prymas Wspólnoty Anglikańskiej, abp Rowan Williams i prawosławny patriarcha Konstantynopola Bartłomiej I.
21 października: Benedykt XVI kanonizuje siedmioro świętych. Zostali nimi ogłoszeni: francuski męczennik na Madagaskarze Jakub Berthieu (1838-1896); filipiński męczennik Piotr Calungsod (1654-1672); założyciel Pobożnego Stowarzyszenia Kapłanów i Świeckich oraz Zgromadzenia Ubogich Służebnic Świętej Rodziny z Nazaretu, włoski kapłan Jan Chrzciciel Piamarta (1841-1913); założycielka Zgromadzenia Sióstr od Niepokalanego Poczęcia Misjonarek Oświaty, hiszpańska zakonnica Maria Carmen Sallés y Barangueras (1848-1911); Amerykanka niemieckiego pochodzenia, pomagająca trędowatym na Hawajach, Marianna Cope (1838-1918); Indianka z Kanady Katarzyna (Kateri) Tekakwitha (1656-1680) i niemiecka, świecka stygmatyczka i mistyczka Anna Schäffer (1882-1925). Była to pierwsza kanonizacja dokonana prze Benedykta XVI według nowego rytuału, poza Mszą św.
10 listopada: Benedykt XVI ustanowił Papieską Akademię Latinitas (Języka i Kultury Łacińskiej). Jej celem jest krzewienie używania i znajomości tego języka zarówno w środowisku kościelnym, jak i świeckim, a więc także w edukacji szkolnej.
24 listopada: Piąty konsystorz Benedykta XVI. Papież kreował sześciu nowych kardynałów. Po raz pierwszy od 1927 r. nie ma wśród nich ani jednego Włocha. Poza tym po raz pierwszy od 1924 r. wszyscy są spoza Europy – z obu Ameryk, Afryki i Azji. W gronie tym jest dwóch zwierzchników katolickich Kościołów wschodnich. Łącznie Benedykt XVI wyniósł do godności kardynalskiej już 90 duchownych.
1 grudnia: Papież wydał postanowienia dotyczące organizacji pracy charytatywnej Kościoła. Jego list apostolski-motu proprio „Intima Ecclesiae natura” został ogłoszony 1 grudnia. Benedykt XVI przypomniał, że działalność charytatywna należy do istoty misji Kościoła. Należy zatem zadbać, aby rzeczywiście spełniała tę funkcję. Prawo kanoniczne zawiera pod tym względem pewne luki. Dlatego nowe normy precyzują obowiązki biskupów względem charytatywnych dzieł Kościoła, mają zagwarantować, by praca ta odbywała się zgodnie w wymogami nauki Kościoła, intencjami wiernych oraz aby respektowano normy władz świeckich.
12 grudnia: Benedykt XVI „ćwierka” na Twitterze. Pierwszy wpis brzmiał: „Drodzy przyjaciele, z radością łączę się z wami przez Twittera. Dziękuję za wasze liczne odpowiedzi. Z serca wam błogosławię”. Papieski profil ma osiem wersji językowych, w tym polską. Po pięciu dniach jego funkcjonowania liczba obserwujących wpisy Benedykta XVI przekroczyła 2 mln. Większość z nich (60 proc.) jest języka angielskiego.
29 grudnia: Benedykt XVI modlił się z uczestnikami 35. Europejskiego Spotkania Młodych. 29 grudnia na plac św. Piotra przybyło ponad 40 tys. jego uczestników. Ojciec Święty zachęcił młodzież do naśladowania założyciela Wspólnoty z Taizé, br. Rogera w podążaniu drogą ekumenizmu świętości. Jednocześnie zapewnił „o nieodwołalnym zaangażowaniu Kościoła katolickiego w poszukiwanie dróg pojednania, by osiągnąć widzialną jedność chrześcijan”.
2013
<p class="MsoNormal" style="mso-margin-top-alt: auto; mso-margin-bottom-alt: aut
Rezygnacja Ojca Św. Benedykta XVI
O ś w i a d c z e n i e
Ojca Świętego
Benedykta XVI
z 10 lutego 2013 r.,
które wygłosił dziś podczas Konsystorza w Watykanie.
Najdrożsi Bracia,
zawezwałem was na ten Konsystorz nie tylko z powodu trzech kanonizacji, ale także, aby zakomunikować wam decyzję o wielkiej wadze dla życia Kościoła. Rozważywszy po wielokroć rzecz w sumieniu przed Bogiem, zyskałem pewność, że z powodu podeszłego wieku moje siły nie są już wystarczające, aby w sposób należyty sprawować posługę Piotrową. Jestem w pełni świadom, że ta posługa, w jej duchowej istocie powinna być spełniana nie tylko przez czyny i słowa, ale w nie mniejszym stopniu także przez cierpienie i modlitwę. Tym niemniej, aby kierować łodzią św. Piotra i głosić Ewangelię w dzisiejszym świecie, podlegającym szybkim przemianom i wzburzanym przez kwestie o wielkim znaczeniu dla życia wiary, niezbędna jest siła zarówno ciała, jak i ducha, która w ostatnich miesiącach osłabła we mnie na tyle, że muszę uznać moją niezdolność do dobrego wykonywania powierzonej mi posługi. Dlatego, w pełni świadom powagi tego aktu, z pełną wolnością, oświadczam, że rezygnuję z posługi Biskupa Rzymu, Następcy Piotra, powierzonej mi przez Kardynałów 19 kwietnia 2005 roku, tak, że od 28 lutego 2013 roku, od godziny 20.00, rzymska stolica, Stolica św. Piotra, będzie zwolniona (sede vacante) i będzie konieczne, aby ci, którzy do tego posiadają kompetencje, zwołali Konklawe dla wyboru nowego Papieża.
Najdrożsi Bracia, dziękuję wam ze szczerego serca za całą miłość i pracę, przez którą nieśliście ze mną ciężar mojej posługi, i proszę o wybaczenie wszelkich moich niedoskonałości. Teraz zawierzamy Kościół święty opiece Najwyższego Pasterza, naszego Pana Jezusa Chrystusa, i błagamy Jego najświętszą Matkę Maryję, aby wspomagała swoją matczyną dobrocią Ojców Kardynałów w wyborze nowego Papieża. Jeśli o mnie chodzi, również w przyszłości będę chciał służyć całym sercem, całym oddanym modlitwie życiem, świętemu Kościołowi Bożemu.
W Watykanie, 10 lutego
2013 r.
Zimowisko 2013
ZIMOWISKO 2013 W NASZEJ PARAFII
W dniach 11-15 lutego nasza parafia organizowała już po raz trzeci zimowisko dla dzieci, które na ferie pozostały w domu. Każdy dzień, był pełen atrakcji, zaczynając od poniedziałkowego wyjścia do Planety Zabaw. Wtorek to już inna bajka. Dzieci przez ponad 2 godziny radośnie bawiły się na balu karnawałowym, podczas którego nie zabrakło licznych konkursów. Oczywiście, co to za impreza bez Króla i Królowej balu, w tym roku ten zaszczyt przypadł Kacprowi Bębnowi i Sylwii Marciniak.
Środa, jak to już w naszej trzyletniej tradycji utarte, to oczywiście wyjście na halę sportową. Tam dzieci podzielone na dwie grupy grały w piłkę nożną i siatkówkę, jednym słowem każdy znalazł coś dla siebie.
Największą atrakcją dla uczestników zimowiska był czwartkowy wyjazd, który w programie zawierał: Grębień, Ożarów oraz Wieluń. Na początek zabytkowy drewniany kościół pw. Świętej Trójcy w Grębieniu. Z zewnątrz skromna budowla urzekła wszystkich swoim starodawnym wystrojem, każdo dziecko z zainteresowaniem zadzierało głowę do góry, by odnaleźć malowidła na sklepieniu kościoła, m.in. orzeł jagielloński i postacie grajków: dworskiego oraz plebejskiego w strojach z epoki, poza tym zaśnięcie NMP, św. Annę Samotrzeć i św. Jadwigę Śląską. Ołtarz główny zawiera gotycki tryptyk z polichromowanymi rzeźbami Matki Boskiej z Dzieciątkiem, św. Barbary i św. Mikołaja. Następnie grupa udała się do Ożarowa, by tam zwiedzić Muzeum Wnętrz Dworskich. W stylowym wnętrzu mieści się salon, buduar i alkowa, pokój myśliwski, gabinet, sala jadalna, pokoik dziewczęcy. Zgromadzone zabytki pochodzą w większości z dworów ziemi wieluńskiej, np. piece pochodzące z dworku w Parcicach. Na zakończenie zwiedzania udaliśmy się na Wiatrak, w Kocilewie niedaleko Ożarowa, który został wybudowany w roku 1914 i przez długi czas pełnił rolę młyna. Chętni mogli wejść do środka i z bliska przyjrzeć się budowie każdej kondygnacji. Nie brakowało chętnych do testowania znajdującego się tam sprzętu. Pan przewodnik nie omieszkał, nie wspomnieć o legendzie, jaka krąży o tej budowli i duchach się tam znajdujących. Każdy maluch miał na twarzy uśmiech, a byli też tacy, którzy bez obaw gotowi byliby zostać w dawnym młynie.
Ostatnim punktem wycieczki była wizyta w Muzeum Ziemi Wieluńskiej. W miejscu tym dzieci obejrzały wystawę ,,Z Torunia do gwiazd. Opowieść o Mikołaju Koperniku”.
W tym miejscu trzeba przyznać, że spotkała się ona ogromnym zainteresowaniem, a eksponaty wywarły ogromnie wrażenie na małych uczestnikach zwiedzania. Do obejrzenia były jeszcze dwie wystawy stałe pt. ,,Tragedia Wielunia - 1 września 1939 r. ” oraz ,,Życie codzienne wsi wieluńskiej na początku XX wieku”.
Po tak pełnym atrakcji dniu grupa udała się na pizzę do pobliskiej pizzerii, a tam już każdy zatopił się w proponowanych nam smakołykach. Potem już tylko spokojny powrót do domu. W piątek, ostatni dzień zajęć, nielicznym szczęśliwcom udało się ograć ks. Proboszcza w szachy. Ks. Proboszcz pełen radości grał w tym dniu z dziećmi w piłkarzyki oraz ping-ponga. Uśmiech nie schodził maluchom z ust, szczególnie wesoły był moment oglądania wszystkich zdjęć i wspominania śmiesznych sytuacji. A potem zaczęli pojawiać się stęsknieni za swoimi pociechami rodzice.
Tak upłynął pierwszy tydzień ferii w naszej parafii.
Zimowisko 2013
Program zajęć
godz. 9:30 - podział na grupy (I-III i IV-VI),omówienie regulaminu i programu zajęć
godz. 10:15 - gry i zabawy
godz. 11:00 - posiłek
godz. 11:30 - wyjście
godz. 12:30 - odebranie dzieci
Wtorek, 12 lutego 2013 r.
godz. 9:30 - dyskoteka (bal karnawałowy), konkursy i zabawy)
Środa, 13 lutego 2013 r.
godz. 9:30 - Msza święta
godz. 10:00 - turnieje sportowe ( tenis stołowy, bilard, „piłkarzyki”, szachy, warcaby i inne)
godz. 11:00 - posiłek
godz. 11:30 - wyjście na Halę Sportową przy Gimnazjum Jana Pawła II
godz. 12:30 - odebranie dzieci
Czwartek, 14 lutego 2013 r.
godz. 9:30 - 15:30 - wycieczka autokarowa (Grębień, Ozarów, Wieluń)
Piątek, 15 lutego 2013 r.
godz. 9:30 - kulig (przy założeniu, że będzie śnieg)
- gry i zabawy
- film dla dzieci
godz. 11:00 - posiłek
godz. 11:30 - podsumowanie zimowisk
godz. 12:30 - odebranie dzieci
Zmarł kard. Józef Glemp, prymas Polski
Rozmowa z ks. Arcybiskupem Henrykiem Muszyńskim przeprowadzono w KAI.
–Księże Arcybiskupie, jakie są zasługikard. J. Glempadla Kościoła w Polsce? AbpHenryk Muszyński:
Te zasługi są trudne do przecenienia, dlatego, że był przewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski przez 23 lata. Do 2009 roku był z kolei prymasem i to ostatnim, który łączył te dwie funkcje. I jego posługa przypadła na okres wielkich przemian w Polsce. Nie waham się powiedzieć, że była ona w pewnym sensie trudniejsza niż posługa prymasa Wyszyńskiego. Dlatego, że za czasów komunistycznych trzeba było bronić Kościoła. Było wiadomo, kto jest wrogiem – ideologia. W okresie, kiedy ksiądz prymas Glemp przejął przewodnictwo Kościoła jako przewodniczący Konferencji Episkopatu, nastąpił wielki przełom. Przełom solidarnościowy. Trzeba było przestawić całą posługę Kościoła, odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Gdy chodzi o jego zasługi to trzeba wskazać na najbardziej istotne rzeczy. Na 10 papieskich pielgrzymek do Polski on przewodził dziewięciu. I te pielgrzymki niewątpliwie wyznaczały rytm i program Kościoła. Ale trzeba było to przygotować, a to była to olbrzymia praca. Przeprowadził synod krajowy, który miał znaczenie dla całej Polski. Idea Świątyni Opatrzności Bożej, która po 200 latach doczekała się realizacji – bardzo śmiałe przedsięwzięcie. Gdy chodzi o Gniezno, to właśnie za czasów kard. Glempa dokonało się ponowne połączenie prymasostwa z arcybiskupem gnieźnieńskim. Nie z Gnieznem jak często powtarzam, bo mówią prymasostwo wróciło do Gniezna. Ono nigdy nie było dzielone, dlatego, że abp Glemp został mianowany prymasem, jako arcybiskup gnieźnieński. Ponadto sprawował przez długi czas posługę w dwóch wielkich diecezjach: Gnieźnie i Warszawie. Są to zasługi trudne do przeceniania w czasach tak trudnych i złożonych. Był na pewno człowiekiem głębokiej wiary i potrafił w kategoriach wiary oceniać tę rzeczywistość. I tak jak umiał służył Kościołowi z ogromnym oddaniem i miłością.
–Najtrudniejsze czasy przypadły na początek przełomu solidarnościowego i później stan wojenny? AbpHenryk Muszyński:
Sam ksiądz prymas bardzo często to podkreślał, że to była największa próba. Zresztą sam rozpoczynał wówczas posługę prymasowską. Później zdobył o wiele więcej doświadczenia. Ale był człowiekiem, który potrafił korygować swoje własne zdanie, czego wielokrotnie doświadczałem. I w tym przełomie odegrał ogromną rolę. Patronował, jeśli tak można powiedzieć, obradom okrągłego stołu, przez to, że wyznaczał doń ludzi ze strony Kościoła. I ze wszystkich sił zabiegał o to, żeby nie doszło do rozlewu krwi. Wzywał do rozwagi. W duchu Ewangelii zresztą nic innego nie mógł zrobić. Pamiętam, że z tego tytułu stawiano mu zarzuty. Dzisiaj to się osądza inaczej, kiedy wiemy, jaki był tego wynik. Natomiast doświadczenia mojego pokolenia mówiły, że mogą się powtórzyć Węgry, Czechosłowacja. I tutaj rola księdza prymasa była ogromna, właśnie na przełomie wieków. I to też jest dowód wielkości prymasa. Potrafił przeprosić za błędy Polaków, potrafił przyznać się do swoich błędów. Jego wielkim dramatem była osoba ks. Popiełuszki. Wiadomo, że starał się ratować ks. Popiełuszkę i dlatego chciał wysłać go do Rzymu. Potem go oskarżano, że to była spolegliwość wobec władzy, wobec ubowców. Za te rzeczy nie odpowiada, bo to już są interpretacje innych. Jeśli można coś osądzać, to w perspektywie jego własnych intencji, tego co chciał zrobić. Zresztą, kiedy przepraszał za to, sam powiedział, że to jest jego największy dramat, że nie potrafił uchronić ks. Popiełuszki przed śmiercią.
- A jakimbył człowiekiem, przecieżspotykaliście sięwielokrotnie? AbpHenryk Muszyński:
Moje życie kapłańskie właściwie w całości jest związane z życiem księdza prymasa od czasów studiów aż po czasy, kiedy pracowałem z nim bezpośrednio jako wiceprzewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. Bywałem u niego, kiedy był biskupem warmińskim. Potem ja miałem rezydencję w Warszawie, prymas miał swoją w Gnieźnie. Powiedziałbym, że na te relacje urzędowe, eklezjalne nakładały się nasze bliskie, braterskie relacje. Omawialiśmy wspólnie bardzo często zwłaszcza sprawy żydowskie. Zresztą w swoim myśleniu był bardzo samodzielny. Podejmował decyzje, jeśli uważał, że coś jest słuszne, ale nie w sposób arbitralny. Zawsze był gotów słuchać innych, co mają do powiedzenia. I to, co ja osobiście najbardziej sobie cenię, że te relacje opierały się na wzajemnym zaufaniu z obu stron.
- Jakksiądz arcybiskup dowiedział sięośmierciksiędzaprymasa? AbpHenryk Muszyński:
Dowiedziałem się późno w nocy, bo nie słucham wieczorem ani radia ani telewizji. Tak się złożyło, że kiedy prymas konał, byłem w kaplicy i modliłem się za niego. To też jest dowód jakiejś duchowej wspólnoty. Od momentu, kiedy dowiedziałem się o jego ciężkim stanie, ta myśl mnie nie opuszczała. Telefonowałem do kard. Nycza, kiedy ukazał się jego komunikat, czy można odwiedzić księdza prymasa. Powiedział, że jest on nieświadomy, więc zrezygnowałem z wyjazdu. A tak byłbym pojechał.
Orszak Trzech Króli
Działoszyn jest jednym z 96 miast w Polsce i jednym z 3 w Archidiecezji Częstochowskiej, którego ulicami 6 stycznia 2013 roku przeszedł Orszak Trzech Króli, by pokłonić się Nowonarodzonemu i obwieścić światu Jego przyjście.
Z inicjatywy ks. Jana Skibińskiego – Proboszcza Parafii pw. św. Marii Magdaleny w Działoszynie - po raz pierwszy w naszym mieście, w Dniu Uroczystości Objawienia Pańskiego, uformował się wielobarwny pochód parafian. Rozpoczęliśmy od Mszy św. o godz. 11.30, po której, począwszy od placu kościelnego, ulicami miasta (Kościuszki, Żurawią, Podłęczną, Wodną, Targową, Piłsudskiego) przeszedł niecodzienny korowód, by zakończyć świętowanie na placu Spółdzielni Mieszkaniowej „Na stoku”.
Trzej Królowie przyjechali kabrioletami pod kościół i poprowadzili orszak, któremu przyświecało hasło: „Kolędy – lepiej śpiewać niż słuchać, lepiej razem niż samemu”. Korowód ok. 700 „ubranych w korony głów” ruszył ze śpiewem na ustach, choć padający mokry śnieg utrudniał korzystanie ze specjalnie przygotowanych na tę okazję śpiewników. Wśród maszerujących wyróżniali się niosący chorągwie uczniowie SOSz-W w Działoszynie oraz mali pastuszkowie z Przedszkola „Bajka”.
Po raz pierwszy orszak zatrzymał się, by zobaczyć scenkę z udziałem aniołów, w role których wcielili się uczniowie działoszyńskiej Szkoły Podstawowej nr 1. Zwiastowali nam oni Dobrą Nowinę i zachęcali do pójścia do betlejemskiej stajenki, by zobaczyć „co się tam wydarzyło i o czym nam Pan oznajmił”.
Po pewnym czasie Orszak został zaatakowany przez diabły – uczniów miejscowego gimnazjum, którzy bardzo wczuli się w swoje role i kusili uczestników pochodu, by sprowadzić ich na złą drogę. Czarni, brudni i rogaci kusiciele z widłami w rękach uniemożliwiali dalsze przejście, ale uczestnicy przemarszu nie przyłączyli się do nich.
Korowód zatrzymał się przy dworze króla Heroda. Tę scenę przygotowali uczniowie Zespołu Szkół w Działoszynie. Herod chełpił się swoja władzą, bogactwem i zakłamaniem, w czym umacniała go jego świta. Królowie podążyli jednak dalej w poszukiwaniu prawdziwego Pana.
Uczestnicy Orszaku dotarli wreszcie do stajenki, w której zobaczyli dziecię i, razem z Kacprem, Melchiorem i Baltazarem, oddali mu pokłon, a królowie ofiarowali dary.
Zgromadzeni wysłuchali kolęd w wykonaniu działoszyńskiej Szkoły Podstawowej nr 2 oraz dwóch szkół z Trębaczewa: podstawowej i gimnazjum. Na koniec ks. Proboszcz Jan Skibiński podziękował wszystkim uczestnikom Orszaku, osobom zaangażowanym w przygotowanie uroczystości, a także sponsorom i władzom Działoszyna. Zachęcił także do wypicia gorącej herbaty i wspólnego posiłku przy ognisku.
Tak właśnie Działoszyn, z nadzieją spotkania się w królewskim Orszaku za rok, obchodził Uroczystość Objawienia Pańskiego 2013.
Dorota Czuba